สวัสดีผู้อ่านกระทู้ทุกคนนะคะ เราเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่พ่อแม่แยกทางกัน เลยมาอาศัยอยู่กับฝ่ายพ่อ เข้าเรื่องเลยละกัน เราเป็นเด็กไม่กล้าเถียง โดยเฉพาะกับพ่อ เราไม่เคยดื้อ คอยทำตามคำสั่งทุกๆอย่าง เราทำงาน และขับรถยนต์เป็นตั้งแต่อายุ 15 จนตอนนี้ เรากำลังจะเข้าปี 1 ซึ่งพ่อบอกให้เรียนอะไร เราก็เรียน ไม่เคยขัด  เราทำงานไปด้วย งานก็งานที่เราไม่ถนัด แต่เราก็เห็นว่าพ่อลำบาก ภาระเยอะ อาจจะมีบ้างที่เขาเครียดจากงาน และอาจจะมาลงที่เราบ้าง อันนี้เราก็โอเค พยายามทำความเข้าใจ แต่มันก็มีที่น้อยใจบ้าง อย่างเหตุการณ์ล่าสุดเลย ที่ทำให้เราต้องมาเขียนกระทู้แบบนี้ เราแค่โทรไปขอเงิน เพราะเรามีเงินไม่พอที่จะจ่ายค่าของ เราก็เลยถามซ้ำว่าโอนแล้วรึยัง เพราะแอปบางทีมันก็ไม่เด้ง เราเลยจำเป็นต้องถาม ตอนนั้นเรารีบมากและก็คาสายที่โทรกับพ่ออยู่ด้วย ก็เลยตัดสินใจถามไป สรุปว่าเราโดนดุต่างๆนาๆ มันทำให้เราน้อยใจมาก ทำไมแค่นี้ต้องโดนดุด้วย ประกอบกับที่ตอนนี้เราไม่สบายอยู่พอดี เราเสียใจ เลยตัดสินใจกินยาพาราไปทีเดียว 7 เม็ด เราน้อยใจมาก มองย้อนไปคือเราไม่ได้มีโอกาสเหมือนเด็กคนอื่นเลย ถามว่ามันมีเรื่องดีมั้ย มันมีอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้เราไม่ไหวจริงๆ เรากดดันมาก เราอยากมีชีวิตอิสระบ้าง ไปอยู่หอ ไปใช้ชีวิตข้างนอก แต่เราก็โดนตัดสินว่าไม่มีความรับผิดชอบ ไปอยู่ไหนไม่ได้หรอก เรารู้สึกแย่ที่เราทำตัวดีขนาดนี้อะ ทำไมยังมองเราไม่ดี เราอยากจะฆ่าตัวตายหลายรอบมาก แต่เราก็ให้กำลังใจตัวเองตลอด ถ้าเป็นเมื่อก่อน เราก็คงมีย่าที่คอยเข้าใจเรา แต่ตอนนี้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมาก 😔 อาจจะเล่าวกไปวนมานะ เราแค่อยากมาระบาย