การทำใจเรื่องเสียคนที่รักไป..มันนานแค่ไหน..
พ่อเราพึ่งเสียชีวิตไปกลับโรคโควิด..เราแม้จะร้องไห้แต่ตอนเช้าก็ทำตัวปกติ ยิ้มหัวเราะ..แต่กลางคืนก็ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวเวลาคิดถึงความหลังที่ใช้ร่วมกับพ่อ..บ้านที่เคยสนุกก็ดูเงียบเหงา ไม่มีคำทักว่า "กลับมาแล้วหรอลูก" อีกต่อไป  ไม่มีคนชมเวลาเราคุยเรื่องประวัติศาสตร์ 

แม่ก็เสียไปแล้ว..พ่อก็เสียไปเรารู้สึกไม่เหลือใคร เหมือนตัวคนเดียวบนโลกใบนี้เลย