อาการที่อยู่ดีๆก็เศร้าเเล้วก็ร้องให้ พอสักพักก็นึกขึ้นได้ว่า ร้องให้ไปทำไม?

🙂บางครั้งก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เศร้าหรือเสียใจ เมื่อร้องให้ไม่ทันได้กี่นาที ก็ถามตัวเองว่า ร้องให้ทำไมอีกครั้ง ถึงเหตุการณ์นั้นมันน่าจะทำให้เสียใจมากๆ กลับไม่รู้สึกถึงความเสียใจเเค่น้ำตาใหลลงมาเอง
เป็นบ่อยๆในช่วงที่เหนื่อย

บางครั้งเมื่อเครียดหรือโดนบังคับกดดัน ก็จะจิกเล็บ หรือทำอย่างอื่นให้ตัวเองเจ็บเพื่อทน ไม่อาจขัดคำสั่งนั้นได้🙁

🙂 เคยคิดจะฆ่าตัวตาย เเต่ไม่สำเร็จสักครั้งเพราะบางครั้งก็รู้สึกกลัวเเละเสียใจขึ้นมา
เพราะมีความฝันหลายๆอย่างที่อยากจะลองทำมากมาย

😶บางครั้งถ้าอาการหนักมากๆก็จะได้ยินเสียงคล้ายโซ่ ความรู้สึกเหมือนโดนล็อกกุญเเจข้อมือ เสียงเหล็กที่ฝาดลงบนพื้น อะไรประมาณนี้ ยิ่งอาการหนักยิ่งหลอนมาก

🙂เเถมยังชอบดูอะไรที่โรคจิตเเบบการฆาตกรรม
ชอบเห็นสัตว์ตัวเล็กๆน่ารักๆตอนเเรกก็ชอบมากเมื่อมีอาการขึ้นก็เพลอบีบคอสัตว์เช่นเเมวไปซะเเล้ว 😶
มักจะดูหนังเเนวดราม่าบ่งบอกความรู้สึกเช่น โจ๊กเกอร์ภาคล่าสุด หนังเเนวพระเอกเป็นโรคจิตความรู้สึกผิดปกติ

ชอบฟังเพลงหรือดูอะไรที่ตอบย้ำตัวเอง อยู่ในครอบครัวที่กดดัน มีข้อกำหนดเต็มไปหมด อยากจะไปทางนู่นก็ไม่ได้ อยากจะหยุดอยู่ตรงนี้ก็ไม่ได้ ได้เเค่เดินตามที่เขาชี้ให้ถึงจะไม่ชอบเเค่ใหนก็ตาม

อาการเเบบนี้เรียกว่า ปกติไหม?🙂
ใครมีอาการเเบบผมบ้าง
มีอะไรติเเละเเนะนำผมไหม?
ให้กำลังใจก็ยังดี