สวัสดี เราขอไม่เอ่ยนามชื่อ
เราเป็นเด็กที่แม่ทิ้งตั้งแต่เด็กและพ่อ
เราอยู่กับย่าตั้งแต่เด็ก เราเป็นคนที่มีแต่คนเกลียด
ญาติรวมถึงคนในครอบครัว เข้าเรื่องกันเลยคือป้าเรามักจะชอบโกรธเราอยู่บ่อยๆเวลาเราอยากพูดภาษาเขาก้จะบอกเราว่าทะเยอะทะยานพ่อแม่ไม่มียังอยากจะเรียนก็ว่าอยู่ทำไม่ถึงญาติถึงเกลียดเรานัก ซึ้งเราดูซีรีย์อยู่เราแค่อยากจะพูดตามคำที่ดาราเขาพูด แต่ป้าเรามาได้ยินพอเจอหน้าเราก็บอกลูกตัวเองว่าไม่ต้องไม่คุยกับลูกคนเกาหลีคนจีนคนญี่ปุ่น ความรู้สึกคือมันอยากจะร้องให้ พอย่าเราเอาของกินให้เราหรือญาติที่เขาให้เงินเราแต่ไม่ให้ลูกเขาเขาก็มาโกรธที่เขาให้เพราะเราไม่มีพ่อแม่ที่จะให้ และมีหลายอย่างมากในใจที่อยากจะเอามาพูดแค่นี้ ถ้าลุงน้าป้าอาคนที่มีนิสัยแบบนี้อยากจะบอกแทนคนที่โดนกระทำอย่างนี้ว่ามันเจ็บปวดมากเลยพ่อแม่ไม่มีมันก็เจ็บอยู่แล้วยิ่งมาโดนคนในครอบครัวมาทำอย่างนี้อีกบางคนทนไม่ไหวอาจฆ่าตัวตายบางคนอาจเป็นโรคซึมเศร้าเป็นต้น ถึงอม้ไม่เห็นแก่เด็กเห็นแก่กรรมทำให้คนอื่นต้องทุกข์ใจมันเป็นบาปนะแล้ววันข้างหน้าอาจเกิดกับลูกหลานของคุณขอบคุณที่เข้ามาฟังเรื่องราวของฉัน😭🙏