ตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่ ม.ปลายนะครับ ก็หลายปีมาแล้ว มีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมชอบเขา เขาน่ารักนะ ขาว หมวย ไว้ผมม้าแล้วรวบผมด้านหลัง เป็นผู้หญิงคนเดียวด้วยที่ไว้ผมทรงนี้ แต่ก็น่าแปลกที่น่ารักๆแบบนี้ แต่กลับไม่มีใครมาจีบหรือมีท่าทีว่าชอบเขาเลยนะเท่าที่เห็น
ทีนี้ที่จริง ก็มีเพื่อนผู้หญิงอีกคนนึงครับ เลขที่เราติดกัน (เรา 3 คน เลขที่ติดกันเลยครับ เขาที่ผมว่าผมชอบเขานั้น 16 ผม 17 และเพื่อนคนนี้ 18) เพื่อนคนนี้ถ้ามองภายนอกจะดูเหมือนเขาจะออกแนวทอมๆ แต่เขาไม่ใช่ทอมนะครับ และที่จริงเขาก็เป็นคนหน้าตาดีด้วยซ้ำ แต่ออกแนวสาวเท่ สาวหล่ออะไรแบบนี้น่ะครับ เรียกว่าตรงกันข้ามกับเพื่อนคนแรกเลย อ.ที่ปรึกษาสมัย ม.4 ยังเคยบอกเลยว่า เขาเป็นคนหน้าตาดี
คือ เพื่อนคนนี้เขาชอบผมครับ แต่เขาไม่เคยแสดงออกอะไรมากมายนะว่าเขาชอบผม แต่ผมก็รู้ว่าเขาชอบผม ต้องสังเกตหน่อยนะครับถึงจะเห็น เพื่อนคนนึงยังเคยพูดเลยว่า "กูว่า (ชื่อเพื่อนคนนี้) ชอบเมิงว่ะ"
ประเด็นคือ เพื่อนคนแรกที่ผมว่าผมชอบเขานั้น ด้วยความสัตย์จริงตลอดระยะเวลา 3 ปีที่เราเรียนร่วมห้องกันมา ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยนะ และเอาที่จริงกับเพื่อนคนที่บอกว่าเขาชอบผมนั้น คนนี้ผมยังได้พูดคุยหรือมีปฏิสัมพันธ์มากกว่าซะอีก
ปัจจุบันผมก็ยังไม่มีใคร พอมานั่งนึกๆดูตัวเราย้อนไปในวันนั้น เฮ้ยยยยย ค่อยมาค้นพบตัวเองว่า เราชอบเขานี่หว่า โอ๊ยยยยย เสียดายมากเลย ทั้งเสียดายทั้งเสียใจ ที่ทำไมตอนนั้นเราถึงไม่รู้ตัว ??? ค่อยมารู้สึกตัวตอนนี้มันก็สายไปเสียแล้ว ทำอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อที่จะบอกเขาให้เขารู้ให้ได้ว่าผมชอบเขา อย่างน้อย ก่อนจบ ก่อนแยกย้ายกันไป ผมต้องสารภาพความในใจกับเขา แล้วเขาจะว่ายังไงก็สุดแท้แต่ ถึงเขาจะปฏิเสธ อย่างมากผมก็แค่เสียดาย คิดซะว่าเรารักเขาข้างเดียวละกัน แต่จะไม่เสียใจเลย เพราะได้บอกความจริงแก่เขาไปแล้ว
เรื่องนี้เคยตั้งไปทีนึงแล้วในบอร์ดเด็กดี แต่นั่นยังไม่ได้เล่ารายละเอียดแบบนี้ เลยขอมาตั้งในพันทิปอีกที เล่าให้ละเอียดขึ้น ก็ขอระบายความในใจหน่อยนะครับ
และอยากรู้ด้วยว่ามีใครบ้างไหมที่เป็นแบบนี้ ?
ขอระบายความในใจหน่อยเถอะ "ชอบเขาแต่เพิ่งมารู้ตัว แต่ทว่าก็ไม่มีโอกาสแล้ว"
ทีนี้ที่จริง ก็มีเพื่อนผู้หญิงอีกคนนึงครับ เลขที่เราติดกัน (เรา 3 คน เลขที่ติดกันเลยครับ เขาที่ผมว่าผมชอบเขานั้น 16 ผม 17 และเพื่อนคนนี้ 18) เพื่อนคนนี้ถ้ามองภายนอกจะดูเหมือนเขาจะออกแนวทอมๆ แต่เขาไม่ใช่ทอมนะครับ และที่จริงเขาก็เป็นคนหน้าตาดีด้วยซ้ำ แต่ออกแนวสาวเท่ สาวหล่ออะไรแบบนี้น่ะครับ เรียกว่าตรงกันข้ามกับเพื่อนคนแรกเลย อ.ที่ปรึกษาสมัย ม.4 ยังเคยบอกเลยว่า เขาเป็นคนหน้าตาดี
คือ เพื่อนคนนี้เขาชอบผมครับ แต่เขาไม่เคยแสดงออกอะไรมากมายนะว่าเขาชอบผม แต่ผมก็รู้ว่าเขาชอบผม ต้องสังเกตหน่อยนะครับถึงจะเห็น เพื่อนคนนึงยังเคยพูดเลยว่า "กูว่า (ชื่อเพื่อนคนนี้) ชอบเมิงว่ะ"
ประเด็นคือ เพื่อนคนแรกที่ผมว่าผมชอบเขานั้น ด้วยความสัตย์จริงตลอดระยะเวลา 3 ปีที่เราเรียนร่วมห้องกันมา ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยนะ และเอาที่จริงกับเพื่อนคนที่บอกว่าเขาชอบผมนั้น คนนี้ผมยังได้พูดคุยหรือมีปฏิสัมพันธ์มากกว่าซะอีก
ปัจจุบันผมก็ยังไม่มีใคร พอมานั่งนึกๆดูตัวเราย้อนไปในวันนั้น เฮ้ยยยยย ค่อยมาค้นพบตัวเองว่า เราชอบเขานี่หว่า โอ๊ยยยยย เสียดายมากเลย ทั้งเสียดายทั้งเสียใจ ที่ทำไมตอนนั้นเราถึงไม่รู้ตัว ??? ค่อยมารู้สึกตัวตอนนี้มันก็สายไปเสียแล้ว ทำอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อที่จะบอกเขาให้เขารู้ให้ได้ว่าผมชอบเขา อย่างน้อย ก่อนจบ ก่อนแยกย้ายกันไป ผมต้องสารภาพความในใจกับเขา แล้วเขาจะว่ายังไงก็สุดแท้แต่ ถึงเขาจะปฏิเสธ อย่างมากผมก็แค่เสียดาย คิดซะว่าเรารักเขาข้างเดียวละกัน แต่จะไม่เสียใจเลย เพราะได้บอกความจริงแก่เขาไปแล้ว
เรื่องนี้เคยตั้งไปทีนึงแล้วในบอร์ดเด็กดี แต่นั่นยังไม่ได้เล่ารายละเอียดแบบนี้ เลยขอมาตั้งในพันทิปอีกที เล่าให้ละเอียดขึ้น ก็ขอระบายความในใจหน่อยนะครับ
และอยากรู้ด้วยว่ามีใครบ้างไหมที่เป็นแบบนี้ ?