ตามหัวข้อกระทู้เลย ตอนนี้รู้สึกท้อกับการลดน้ำหนักมาก ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราลงมาหลายกระทู้เกี่ยวกับการลดน้ำหนัก แต่บัญชีลืมรหัสเข้าบ้างอะไรบ้าง กระทู้นี้เราขอเปิดพื้นที่ในการฮีลตัวเองหน่อยล่ะกันนะคะ
เราอ้วนตั้งแต่เด็ก เริ่มอ้วนมากๆช่วงป.1 กลมมาตลอดทั้งชีวิตเลยค่ะ จนม.3 หนักสุด74 สูง 154 เอว 36 คือตอนนั้นในกลุ่มคืออ้วนๆกันหมด เลยมองว่ามันไม่แปลก พอเริ่มเข้าสังคม โดนบลูลี่ อ้วน ดำ โอ่ง
ดั้งแหมบ หน้ากลม ขาใหญ่ ในที่นี่คือคนที่อ้วนตันมากๆ ไม่ได้อ้วนน่ารักน่าหยิก ก็เริ่มไปวิ่ง ได้8วันจริงๆ555 จาก 74 เหลือ 72 ท้อ ไม่ไหว ล้มเลิก
ช่วงอายุ 15-16 เริ่มสนใจยาลดน้ำหนัก ตอนแรกกินดีท็อก น้ำหนักลดไป เหลือ 69 ดีใจแทบตาย!! สุดท้ายเด้งขึ้น 72 เอว36 เท่าเดิม โอเคพอ ยาลดน้ำหนักเลยจ้า ลองไปยี่ห้อแรก 2เดือน เหลือ 64!! คุณพระ!! แต่ร่างกายโทรม ไปเรียนไม่ไหว เหนื่อย หน้ามืด เหมือนจะตายทุกวัน หยุดยา ขึ้นเป็น 69 โอเคหาตัวใหม่ เขาว่าดีว่าลด ลองไป2อาทิตย์ อ้วก หัวใจเต้นแรง หายใจไม่ออก ทรมารมากๆ แต่บอกใครไม่ได้ เพราะที่บ้านห้ามเรื่องนี้ สุดท้ายโอเค พอสักที ที่หมดไปหลายพันคือทั้งทิ้ง
ก็ไม่โฟกัสร่วงกายตัวเองอีกเลย ตอนนั้นเอว34-35 บึกๆบึนๆ กินไปทั่ว บุฟเฟ่ต์มีที่ไหนไปหมด กินขนพนักงานจำได้ น้ำหนักอยู่ที่ 67-69 แต่ไม่แคร์อะไรเลย กินต่อ จนวันนึง รู้สึกตัวเองจะอยู่แบบนี้ไม่ได้ เข้าม.4 มีสังคมมีเพื่อน ไม่มีรูปดีๆ เพราะไม่กล้าถ่ายอ้วน ดำ เวลาถ่ายรูปรวมในห้อง ก็จะแบบนี่ไงเราตัวใหญ่มาก แต่ยืนแถวหน้าเพราะเตี้ย แบบโอ้ยเจ็บปวดมาก
ปิดเทอม เริ่มเปลี่ยนตัวเอง ใช้เวลาอยู่กับแม่ตอนช่วงปิดเทอม โควิด เริ่มจาก
1.อดอาหารเลยจ้าาาาา
2.ฮูลาฮูป1ชม.หนักๆเน้นๆ
3.ออกตามยูทูปไปเพราะอยู่บ้าน
ทำไป1อาทิตย์ จาก 68 เหลือ 66.8 แม่เจ้า!! เร็วเกินคาด
อาทิตย์ที่สอง ตะบะแตก หิวไปหมดทุกอย่าง กินไม่ยั้ง ก็เริ่มหาข้อมูล งั้นเริ่มใหม่
กินครบ5หมู่ ลดปริมาณ ทำไป 1เดือน กลับมาอยู่บ้านเพราะกลับมาเรียน มีคนทักว่าตัวเล็กลง ตอนนั้นเอวจาก34-35 เหลือ 31 อุ๊ยคือดีใจ!!
แต่ปัญหาและอุปสรรคมีต่อเรื่อยๆจ้า เรียนออนไลน์ ข้าวได้กินแค่มื้อเที่ยง กับเย็น จากกินมื้อเย็นก่อน16:00 เป็น 17:00 โอเคไม่เป็นไร แต่ก็มีอีก การบ้าน งาน สาระพัด
ก็จัดเวลา
คือเราคุมอาหารไม่ได้เคร่ง เรากินปกติ แค่ไม่กินข้าวเยอะจากเมื่อก่อน3-4ทัพพี เหลือ 1 เพราะเป็นคนติดกินข้าวมาก เสริมโปรตีนจากไข่ อกไก่ เท่าที่จะมีความรู้
มาเข้าเรื่องออกกำลังกาย เราเป็นเด็กต่างจังหวัด ไม่มีสวนสาธารณะให้ไปวิ่ง ก็เปิดยูทูปเอา คลิปแรกเป็นของพี่เบเบ้20นาที เหงื่อไหลแล้วเด้อสำหรับเรา แล้วต่อด้วยบอดี้เวท 30นาที ทรมานมากๆ ทำแบบนี้มา +ฮูลาฮูป เอวเหลือ 29-30 อกลด สะโพกลด มันดีใจมากๆๆๆ
อุปสรรคต่อมาคือ มีพี่คนนึงบอกว่า บอดี้เวท เขาทำกันเป็นชม. แค่นี้ไม่ผอมหรอก ออกไปวิ่งนู้น พวกที่เขาผอม เขาเข้าฟิตเนส ทำวันละ1ชม. แค่มาเต้นตามยูทูปจะผอมไหม ทำแบบนี้วันนึงเผาผลาญไปได้แค่ไหนกัน โหหหหห จุกอกเลย เจอวันนี้สดๆร้อนๆ ก็นั่งคิดมาเกือบชม. แต่แบบ มันก็ลดนะ ร่างกายมันดีขึ้น แต่เหมือนกำแพงพังเลย เปิดคลิปเดิมทำ แต่ไม่มีเอนเนอร์จีเลย ท้อ ร้องไห้
ถามว่าทำไมแค่นี้ต้องคิด เราคือเด็กคนนึงอ่ะ แบบไม่มีอุปกรณ์ ไม่มีอะไรเลย พยายามเปลี่ยนตัวเอง เรามองว่าพี่ๆในพันทิปคือที่ปรึกษา กับคนที่แบบไม่มีพื้นฐานเลย เราอยากจะผอม อยากจะหุ่นดี มันตัวเล็กลงจริง พุงหายจริง แต่ไขมันทั้งนั้นเลยทั้งตัว แต่มีพี่ๆหลายคนให้คำตักเตือนเราเยอะมากเรื่องลดน้ำหนัก
วันนี้ก็คือไม่ได้ออก จริงๆสัปดาห์นี้หยุดออกไปแล้วคือวันศุกร์ เราจะพักทุกวันศุกร์ วันนี้ก็หยุดอีก เพราะท้อ บอกตัวเองว่า พรุ่งนี้เริ่มใหม่นะ น้ำตาไหลเลย เรารู้สึกว่าเราอยู่ในจุดที่กดดันตัวเอง แล้วเครียด กลัวไม่ลด กลัวทำผิด กลัวหลายๆอย่างเลย
พยายามปลุกตัวเองว่าล้มเหลวได้ แต่อย่าพึ่งล้มเลิก พรุ่งนี้ลุกต่อ ต้องเอาน้ำหนักเลข5เป็นของขวัญวันเกิดตัวเองให้ได้ก่อนสิ้นปี!!!
ขอกำลังใจลดความอ้วนครั้งสุดท้ายหน่อยคะ
เราอ้วนตั้งแต่เด็ก เริ่มอ้วนมากๆช่วงป.1 กลมมาตลอดทั้งชีวิตเลยค่ะ จนม.3 หนักสุด74 สูง 154 เอว 36 คือตอนนั้นในกลุ่มคืออ้วนๆกันหมด เลยมองว่ามันไม่แปลก พอเริ่มเข้าสังคม โดนบลูลี่ อ้วน ดำ โอ่ง
ดั้งแหมบ หน้ากลม ขาใหญ่ ในที่นี่คือคนที่อ้วนตันมากๆ ไม่ได้อ้วนน่ารักน่าหยิก ก็เริ่มไปวิ่ง ได้8วันจริงๆ555 จาก 74 เหลือ 72 ท้อ ไม่ไหว ล้มเลิก
ช่วงอายุ 15-16 เริ่มสนใจยาลดน้ำหนัก ตอนแรกกินดีท็อก น้ำหนักลดไป เหลือ 69 ดีใจแทบตาย!! สุดท้ายเด้งขึ้น 72 เอว36 เท่าเดิม โอเคพอ ยาลดน้ำหนักเลยจ้า ลองไปยี่ห้อแรก 2เดือน เหลือ 64!! คุณพระ!! แต่ร่างกายโทรม ไปเรียนไม่ไหว เหนื่อย หน้ามืด เหมือนจะตายทุกวัน หยุดยา ขึ้นเป็น 69 โอเคหาตัวใหม่ เขาว่าดีว่าลด ลองไป2อาทิตย์ อ้วก หัวใจเต้นแรง หายใจไม่ออก ทรมารมากๆ แต่บอกใครไม่ได้ เพราะที่บ้านห้ามเรื่องนี้ สุดท้ายโอเค พอสักที ที่หมดไปหลายพันคือทั้งทิ้ง
ก็ไม่โฟกัสร่วงกายตัวเองอีกเลย ตอนนั้นเอว34-35 บึกๆบึนๆ กินไปทั่ว บุฟเฟ่ต์มีที่ไหนไปหมด กินขนพนักงานจำได้ น้ำหนักอยู่ที่ 67-69 แต่ไม่แคร์อะไรเลย กินต่อ จนวันนึง รู้สึกตัวเองจะอยู่แบบนี้ไม่ได้ เข้าม.4 มีสังคมมีเพื่อน ไม่มีรูปดีๆ เพราะไม่กล้าถ่ายอ้วน ดำ เวลาถ่ายรูปรวมในห้อง ก็จะแบบนี่ไงเราตัวใหญ่มาก แต่ยืนแถวหน้าเพราะเตี้ย แบบโอ้ยเจ็บปวดมาก
ปิดเทอม เริ่มเปลี่ยนตัวเอง ใช้เวลาอยู่กับแม่ตอนช่วงปิดเทอม โควิด เริ่มจาก
1.อดอาหารเลยจ้าาาาา
2.ฮูลาฮูป1ชม.หนักๆเน้นๆ
3.ออกตามยูทูปไปเพราะอยู่บ้าน
ทำไป1อาทิตย์ จาก 68 เหลือ 66.8 แม่เจ้า!! เร็วเกินคาด
อาทิตย์ที่สอง ตะบะแตก หิวไปหมดทุกอย่าง กินไม่ยั้ง ก็เริ่มหาข้อมูล งั้นเริ่มใหม่
กินครบ5หมู่ ลดปริมาณ ทำไป 1เดือน กลับมาอยู่บ้านเพราะกลับมาเรียน มีคนทักว่าตัวเล็กลง ตอนนั้นเอวจาก34-35 เหลือ 31 อุ๊ยคือดีใจ!!
แต่ปัญหาและอุปสรรคมีต่อเรื่อยๆจ้า เรียนออนไลน์ ข้าวได้กินแค่มื้อเที่ยง กับเย็น จากกินมื้อเย็นก่อน16:00 เป็น 17:00 โอเคไม่เป็นไร แต่ก็มีอีก การบ้าน งาน สาระพัด
ก็จัดเวลา
คือเราคุมอาหารไม่ได้เคร่ง เรากินปกติ แค่ไม่กินข้าวเยอะจากเมื่อก่อน3-4ทัพพี เหลือ 1 เพราะเป็นคนติดกินข้าวมาก เสริมโปรตีนจากไข่ อกไก่ เท่าที่จะมีความรู้
มาเข้าเรื่องออกกำลังกาย เราเป็นเด็กต่างจังหวัด ไม่มีสวนสาธารณะให้ไปวิ่ง ก็เปิดยูทูปเอา คลิปแรกเป็นของพี่เบเบ้20นาที เหงื่อไหลแล้วเด้อสำหรับเรา แล้วต่อด้วยบอดี้เวท 30นาที ทรมานมากๆ ทำแบบนี้มา +ฮูลาฮูป เอวเหลือ 29-30 อกลด สะโพกลด มันดีใจมากๆๆๆ
อุปสรรคต่อมาคือ มีพี่คนนึงบอกว่า บอดี้เวท เขาทำกันเป็นชม. แค่นี้ไม่ผอมหรอก ออกไปวิ่งนู้น พวกที่เขาผอม เขาเข้าฟิตเนส ทำวันละ1ชม. แค่มาเต้นตามยูทูปจะผอมไหม ทำแบบนี้วันนึงเผาผลาญไปได้แค่ไหนกัน โหหหหห จุกอกเลย เจอวันนี้สดๆร้อนๆ ก็นั่งคิดมาเกือบชม. แต่แบบ มันก็ลดนะ ร่างกายมันดีขึ้น แต่เหมือนกำแพงพังเลย เปิดคลิปเดิมทำ แต่ไม่มีเอนเนอร์จีเลย ท้อ ร้องไห้
ถามว่าทำไมแค่นี้ต้องคิด เราคือเด็กคนนึงอ่ะ แบบไม่มีอุปกรณ์ ไม่มีอะไรเลย พยายามเปลี่ยนตัวเอง เรามองว่าพี่ๆในพันทิปคือที่ปรึกษา กับคนที่แบบไม่มีพื้นฐานเลย เราอยากจะผอม อยากจะหุ่นดี มันตัวเล็กลงจริง พุงหายจริง แต่ไขมันทั้งนั้นเลยทั้งตัว แต่มีพี่ๆหลายคนให้คำตักเตือนเราเยอะมากเรื่องลดน้ำหนัก
วันนี้ก็คือไม่ได้ออก จริงๆสัปดาห์นี้หยุดออกไปแล้วคือวันศุกร์ เราจะพักทุกวันศุกร์ วันนี้ก็หยุดอีก เพราะท้อ บอกตัวเองว่า พรุ่งนี้เริ่มใหม่นะ น้ำตาไหลเลย เรารู้สึกว่าเราอยู่ในจุดที่กดดันตัวเอง แล้วเครียด กลัวไม่ลด กลัวทำผิด กลัวหลายๆอย่างเลย
พยายามปลุกตัวเองว่าล้มเหลวได้ แต่อย่าพึ่งล้มเลิก พรุ่งนี้ลุกต่อ ต้องเอาน้ำหนักเลข5เป็นของขวัญวันเกิดตัวเองให้ได้ก่อนสิ้นปี!!!