เข้ม หญ้าคา ถอนมีดสเป็ตนาสออกจากสีข้างของตำรวจชั้นผู้น้อยรายหนึ่ง

ยังไม่ทันได้ซ้ำอีกแผลก็ลนลานวิ่งไปหยิบปืนที่ตกอยู่แล้วหลบหนีไปทางป่าไมยราพยักษ์

ไม่นาน เสียงเอะอะก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงวิทยุและฝีเท้าของคนกลุ่มใหญ่

ที่แยกย้ายกันเข้าเส้นทางวกวนของที่นี่ แต่ไม่ทันกินหรอก อาชญากรตัวร้ายหัวเราะในลำคอ

ป่าไมยราพยักษ์แห่งนี้เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี ฝั่งตำรวจที่ตามมาแบบไม่รู้สี่รู้แปดต่างหาก

ที่จะโดนลอบทำร้ายแบบไม่ได้ตั้งตัว หรือตั้งตัวได้ก็ไม่ติด มโนภาพการปั่นประสาท

ผุดขึ้นมาในหัวเป็นฉากๆ ผู้ร้ายตัวเอ้อย่างเขานี่แหละ ที่จะสั่งสอนม๋าต๋าหน้าโง่ให้รู้ว่าเล่นกับใคร

เขาพรางตัวกับเหล่าวัชพืช เฝ้ารอเหยื่ออันโอชะจะมาทางนี้ มือซ้ายจับมีดแบบคว่ำลงหันด้านคมออก

เสียงหมูอู้ดๆ3ตัวกำลังเตาะแตะมาทางนี้ แน่นอน เส้นทางในป่าไมยราพยักษ์ไม่ได้ราบเรียบเหมือนถนน

อีกทั้งลำต้นของมันก็สูงใหญ่ท่วมหัว จนแม้แต่คอปเตอร์ก็ไม่เห็นอะไร มีเพียงช่องว่างในอุโมงค์ไมยราพเท่านั้น

ขนมเค้กก้อนนิ่มๆค่อยๆเดินผ่านไป จนกระทั่งถึงคนสุดท้าย ที่ไม่รู้เรื่องอะไร

เข้ม หญ้าคา ขยับหมวกแก็ปใบเก่าสีน้ำตาลให้เข้าที่ เพียงสองก้าว เขากระชากตำรวจผู้โชคร้ายจากด้านหลัง

แล้วปักมีดแหวกผิวหน้งเลือดเนื้อแทรกผ่านกระดูกซี่โครงจนมิดด้าม ตัดขั้วหัวใจให้เหยื่อหมดโอกาสรอด

แล้วกระโจนหาคนที่สองที่กำลังหันมา เท้าขวาถีบยอดอกเต็มรัก มันผู้นั้นล้มลงด้วยความพรึงเพริด

ผู้ถูกประกาศจับตาย ล็อกแขนที่ถือปินของหวานชิ้นแรกไว้ มือซ้ายบรรจงเชือดคอ แถมตีศอก

ร่างที่กำลังจะไร้วิญญาณปลิวปตามแรง เพชฆาตลายพรางขว้างมีดไปปักอกกล้วยใบที่สอง

เสียงฝีเท้าจากอีกทางบินมาเข้าหู ไอ่เข้ม หรือสหายเข้ม แย่งปืนมาจากผู้ที่ใกล้จะเป็นศพ

ยิงใส่ผู้นำขบวนสามนัด นัดหนึ่งโดนลำตัว ที่เหลือปลิวเข้าหัว ผู้ตามแหกปากดังลั่นฟังไม่ได้ศัพท์

แต่มันก็ไม่อยู่รอฟัง ขืนรอจะพาดหัวข่าวจับตายผู้ร้ายฆ่าตำรวจนะสิ ว่าแล้วก็ก้มต่ำเท่าที่จะต่ำได้

วิ่งกึ่งคลานหลบหนีไปยังฐานทัพลับ ป่านนี้สหายเซรอของแย่แล้ว

ในฐานลับ

เข้มลงบันไดมาพบสหายเซหันหลังให้ มือขวาถือปืนลูกโม่.38ดูคุ้นตา ใช่สิ..

เข้มหัวเสียสุดชีวิต ก่นด่าโชคชะตาเป็นพันล้านครั้ง ปืนนั่น มันคือปืนอันเดียวกับที่เขาถืออยู่..

แล้วที่นอนคว่ำอยู่นั่น เสื้อกางเกงลายพราง หมวกสีน้ำตาลเก่าๆขาดวิ่น

เช้าวันนั้นหนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว จับตายผู้ร้ายฆ่าตำรวจ