ก่อนอื่นต้องขอเรียนว่า ผมไม่ได้มีเจตนาต่อว่า ใคร ในกระทู้นี้ไม่ว่า คนขายอาหาร หรือ ลูกค้าที่ผมเล่าให้ฟังนะครับ เป็นแค่เรื่องเล่าแชร์กันขำๆ
ยุคนี้ โควิด แน่นอนการรับประทานอาหารนอกบ้านนั้น เราต้องยกการ์ดสูงนินุง ว่ามั้ย ใครจะไปทานร้านอาหารข้างทางแบบ สบายๆ อันนั้นก็เป็นสิทธิ์ทั่วไปก็ทำไปได้ไม่ต้องกังวล แต่ผมเลือกซื้อกินแต่อาหารที่ผ่านความร้อนแน่ๆ และนั่นคือ ก๋วยเตี๋ยวใส่ถุงกลับมากินที่ของเรา จานของเรา ตะเกียบของเรา
ทำไมก๋วยเตี๋ยว ก็เพราะเป็นอาหารอย่างนึงละครับ ที่แม้จะมือไม่สะอาดแค่ไหน จับเส้นก๋วยเตี๋ยวแต่ยังไงก็ต้องลงไปลวกในน้ำร้อนอยู่ดี เสร็จแล้วก็ลงถุง จากนั้น จบ กลับไปบ้าน ไปออฟฟิศ ก็เข้าไมโครเวฟอีกรอบ เพื่อความสบายใจ โดยแกะถุงใส่ชามให้เสร็จ ทิ้งถุงและหนังสติ๊กให้เรียบร้อย แล้วค่อย หยิบตะเกียบ โห อะไรจะเรื่องมากขนาดนี้ว่ามั้ย
แต่แม้เราจะวางแผนเรียบร้อยแล้วว่า แบบนี้ปลอดภัยก็ยังจะเจอเรื่องที่แบบ ทำไมหนอ ตรูต้องเจอ 3 วันติด ๆ
วันแรก แม่ค้าเลี้ยงหมาครับ ปกติเธอก็จะไม่ยุ่งกับหมาเลยนะ เธอเลี้ยงหมาแต่ก็อาจจะตอนเช้าเท่านั้น กว่าเราจะไปก็เที่ยง แต่วันนั้นไร้ผู้คน เราไปก็เจอเลย เธอเพิ่งอุ้มหมาวาง แล้วตรงมาหยิบเส้นก๋วยเตี๋ยวให้เรา แบบชิลๆ เราจะทักก็พูดไม่ทัน คือคิดไม่ถึงน่ะ รู้สึกแย่ แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไร นี่รอบวันแรกครับ
วันสองร้านเดิม เราดูละ ไม่มีการอุ้มหมาแน่ๆ แต่ในร้านมีคนกินคนนึง เธอกำลังจะทำให้เราหยิบเส้นแล้ว แต่ยังไม่ทันลวก ลูกค้าเรียกเก็บตังค์ และเธอก็วางเส้น ไปรับเงิน โห คุณพระ เยซู ยูเซ็นโบลท์ ช่วยข้าด้วย ลูกค้าคนนั้นคือคนเก็บขยะขาย ก็ชุดค่อนข้างเลอะเทอะลุกขึ้นมา ประจักษ์ต่อสายตา และลูกค้าผู้นี้ ก็หยิบแบ๊งค์ สุดเน่า ยัดใส่มือแม่ค้า แล้ว ก็เดินไปแบกถุงเดินออกจากร้านไป ส่วนแม่ค้าก็กลับมาขยำเส้นบะหมี่อย่างละเอียดถี่ถ้วน ( ไม่ล้างมือนะ ) ก่อนหย่อนมันลงไป ใสหม้อน้ำเดือดๆ ( ก็บอกแล้ว จะมือโสโครกแค่ไหน เดี๋ยวก็เจอความร้อน สบายใจได้ ) และผมไม่แสดงอาการใดๆ และไม่มีคำบ่นอะไรออกไปเลย เพราะเข้าใจว่า ร้านแบบนี้ ก็มีกลุ่มลูกค้าแบบนี้ได้ ไม่แปลก ฮือๆๆๆ
และมาวันนี้ ตัดสินใจเปลี่ยนร้าน เลิกง้อพอกันที แม่ค้าเจ้าเดิม เราตัดสินใจไปกินอีกจ้าวนึง ร้านนี้ดีมาก คนขายนอนหลับแบบ ผมสามารถย่องเข้าไปในหลังร้านได้สบายๆ เพียงแต่ไม่คิดจะทำแค่นั้นเอง ผมปลุกคนขาย และบอกรายการเส้นและออปชั่นลูกชิ้น คนขายโอเค ลุกขึ้นมาทำ ปลอดคนรอบข้าง ไร้ซึ่งสุนัข และ แมว หรือ หนู ผมรู้สึกว่า วันนี้ละสบายใจๆ แต่ยังไม่ทันคิดเสร็จ พนักงานส่งของก็มา ท่าทางแบบเหงื่อเต็มตัว ก็อากาศมันร้อน ผมเข้าใจพนักงานส่งของเขาครับ แต่ เช่นเคย คนขายผู้ชายหยิบเส้นก๋วยเตี๋ยวมาเตรียมใส่ตระกร้อเพื่อลวก ก็ต้องวางเส้นไว้ แล้ว ล้วงเงินหยิบให้คนส่งของ และไม่มีอะไรผิดพลาด เช่นเคย พ่อค้าหยิบเงินตอนแรกเป็นแบ๊งค์ใหม่ๆ แต่เขาไม่ให้ครับเขาคัดใหม่ เอาแบ๊งคืเน่าๆล้วนๆ ใบแล้วใบเล่า ส่งให้พนักงานส่งของ จากนั้น พ่อค้าก๋วยเตี๋ยวก็กลับไปขยำเส้นอย่าเมามันจาสาแกใจ แล้วส่งลงหม้อร้อนๆ เหมือนกัน 3 วันติดๆที่ผมเจอ
คำว่า ทำไมถึงต้องเป็นเรา ผุดขึ้นในความคิด พร้อมบอกตัวเองว่า เออ แฮททริค 3 days in a row ตรูทำได้เว้ย ฟังดูเป็นเรื่องเล็กๆ แต่เราจะไปบอกคนขายให้ไปล้างมือเพื่อเราคนเดียวคงไม่ได้แน่นอน ร้านข้างทางชามละ 40 - 50 นะ นี่คืออาหารที่เราเลือกแล้วว่า ปลอดภัย แต่ไม่สบายใจเลยบอก กงๆ ฮือ ......
แล้วเพื่อนๆพี่น้องๆ เจออะไรกันบ้างไหมครับ กับการซื้อของกินในช่วง โควิดเช่นนี้
ช่วงนี้ซื้ออาหารนอกบ้านกิน เป็นอย่างไรกันบ้าง
ยุคนี้ โควิด แน่นอนการรับประทานอาหารนอกบ้านนั้น เราต้องยกการ์ดสูงนินุง ว่ามั้ย ใครจะไปทานร้านอาหารข้างทางแบบ สบายๆ อันนั้นก็เป็นสิทธิ์ทั่วไปก็ทำไปได้ไม่ต้องกังวล แต่ผมเลือกซื้อกินแต่อาหารที่ผ่านความร้อนแน่ๆ และนั่นคือ ก๋วยเตี๋ยวใส่ถุงกลับมากินที่ของเรา จานของเรา ตะเกียบของเรา
ทำไมก๋วยเตี๋ยว ก็เพราะเป็นอาหารอย่างนึงละครับ ที่แม้จะมือไม่สะอาดแค่ไหน จับเส้นก๋วยเตี๋ยวแต่ยังไงก็ต้องลงไปลวกในน้ำร้อนอยู่ดี เสร็จแล้วก็ลงถุง จากนั้น จบ กลับไปบ้าน ไปออฟฟิศ ก็เข้าไมโครเวฟอีกรอบ เพื่อความสบายใจ โดยแกะถุงใส่ชามให้เสร็จ ทิ้งถุงและหนังสติ๊กให้เรียบร้อย แล้วค่อย หยิบตะเกียบ โห อะไรจะเรื่องมากขนาดนี้ว่ามั้ย
แต่แม้เราจะวางแผนเรียบร้อยแล้วว่า แบบนี้ปลอดภัยก็ยังจะเจอเรื่องที่แบบ ทำไมหนอ ตรูต้องเจอ 3 วันติด ๆ
วันแรก แม่ค้าเลี้ยงหมาครับ ปกติเธอก็จะไม่ยุ่งกับหมาเลยนะ เธอเลี้ยงหมาแต่ก็อาจจะตอนเช้าเท่านั้น กว่าเราจะไปก็เที่ยง แต่วันนั้นไร้ผู้คน เราไปก็เจอเลย เธอเพิ่งอุ้มหมาวาง แล้วตรงมาหยิบเส้นก๋วยเตี๋ยวให้เรา แบบชิลๆ เราจะทักก็พูดไม่ทัน คือคิดไม่ถึงน่ะ รู้สึกแย่ แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไร นี่รอบวันแรกครับ
วันสองร้านเดิม เราดูละ ไม่มีการอุ้มหมาแน่ๆ แต่ในร้านมีคนกินคนนึง เธอกำลังจะทำให้เราหยิบเส้นแล้ว แต่ยังไม่ทันลวก ลูกค้าเรียกเก็บตังค์ และเธอก็วางเส้น ไปรับเงิน โห คุณพระ เยซู ยูเซ็นโบลท์ ช่วยข้าด้วย ลูกค้าคนนั้นคือคนเก็บขยะขาย ก็ชุดค่อนข้างเลอะเทอะลุกขึ้นมา ประจักษ์ต่อสายตา และลูกค้าผู้นี้ ก็หยิบแบ๊งค์ สุดเน่า ยัดใส่มือแม่ค้า แล้ว ก็เดินไปแบกถุงเดินออกจากร้านไป ส่วนแม่ค้าก็กลับมาขยำเส้นบะหมี่อย่างละเอียดถี่ถ้วน ( ไม่ล้างมือนะ ) ก่อนหย่อนมันลงไป ใสหม้อน้ำเดือดๆ ( ก็บอกแล้ว จะมือโสโครกแค่ไหน เดี๋ยวก็เจอความร้อน สบายใจได้ ) และผมไม่แสดงอาการใดๆ และไม่มีคำบ่นอะไรออกไปเลย เพราะเข้าใจว่า ร้านแบบนี้ ก็มีกลุ่มลูกค้าแบบนี้ได้ ไม่แปลก ฮือๆๆๆ
และมาวันนี้ ตัดสินใจเปลี่ยนร้าน เลิกง้อพอกันที แม่ค้าเจ้าเดิม เราตัดสินใจไปกินอีกจ้าวนึง ร้านนี้ดีมาก คนขายนอนหลับแบบ ผมสามารถย่องเข้าไปในหลังร้านได้สบายๆ เพียงแต่ไม่คิดจะทำแค่นั้นเอง ผมปลุกคนขาย และบอกรายการเส้นและออปชั่นลูกชิ้น คนขายโอเค ลุกขึ้นมาทำ ปลอดคนรอบข้าง ไร้ซึ่งสุนัข และ แมว หรือ หนู ผมรู้สึกว่า วันนี้ละสบายใจๆ แต่ยังไม่ทันคิดเสร็จ พนักงานส่งของก็มา ท่าทางแบบเหงื่อเต็มตัว ก็อากาศมันร้อน ผมเข้าใจพนักงานส่งของเขาครับ แต่ เช่นเคย คนขายผู้ชายหยิบเส้นก๋วยเตี๋ยวมาเตรียมใส่ตระกร้อเพื่อลวก ก็ต้องวางเส้นไว้ แล้ว ล้วงเงินหยิบให้คนส่งของ และไม่มีอะไรผิดพลาด เช่นเคย พ่อค้าหยิบเงินตอนแรกเป็นแบ๊งค์ใหม่ๆ แต่เขาไม่ให้ครับเขาคัดใหม่ เอาแบ๊งคืเน่าๆล้วนๆ ใบแล้วใบเล่า ส่งให้พนักงานส่งของ จากนั้น พ่อค้าก๋วยเตี๋ยวก็กลับไปขยำเส้นอย่าเมามันจาสาแกใจ แล้วส่งลงหม้อร้อนๆ เหมือนกัน 3 วันติดๆที่ผมเจอ
คำว่า ทำไมถึงต้องเป็นเรา ผุดขึ้นในความคิด พร้อมบอกตัวเองว่า เออ แฮททริค 3 days in a row ตรูทำได้เว้ย ฟังดูเป็นเรื่องเล็กๆ แต่เราจะไปบอกคนขายให้ไปล้างมือเพื่อเราคนเดียวคงไม่ได้แน่นอน ร้านข้างทางชามละ 40 - 50 นะ นี่คืออาหารที่เราเลือกแล้วว่า ปลอดภัย แต่ไม่สบายใจเลยบอก กงๆ ฮือ ......
แล้วเพื่อนๆพี่น้องๆ เจออะไรกันบ้างไหมครับ กับการซื้อของกินในช่วง โควิดเช่นนี้