ตามที่เขียนไว้เลยค่ะ ไม่มั่นใจว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าหรือโรคอะไร เพราะไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย...
              ความรู้สึกบางครั้งก็ท้อเอามากๆ เหนื่อยใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ชอบคิดมากเก็บเรื่องนู้นเรื่องนี้มาคิดบ่อยๆ กลัวเวลาคนอื่นจ้องมอง คิดว่าปัญหาและเรื่องราวซับซ้อนที่เกีดขื้นในชีวิตมันคือความผิดของเราทั้งหมด มักปวดหัวเเละร้องไห้บ่อย กลัวสิ่งต่างๆ คิดว่าถ้าทำให้ร่างกายตัวเองเจ็บปวดเท่าไร เหมือนมันจะช่วยให้ผ่อนคลายสมอง มีความคิดอยากข้าตัวตายถ้าเราหายไปอะไรอะไรมันคงจะดีขื้น.. 
              บางครั้งเราเหมือนจะรับมือกับตัวเองไหวเเละคิดว่าไม่เป็นไรแต่ตอนนี้มันจุกปวดหน้าอก ความรู้สืกเหมือนถูกเจาะ ทะลวงจนเป็นรูกว้าง เสียงทุกสิ่งรอบข้างมันน่ารำคาญ จนอยากจะกรีดร้องออกมาว่า พอสักทีหยุดได้เเล้วหยุดส่งเสียงที่น่าสะอิดสะเอียนนั้นออกมา 
              เราอยู่ในสภาพเเวดล้อมที่ไม่รู้จะเรียกว่าดีต่อสภาพจิตใจได้หรือเปล่า เราเรียนที่โรงเรียนประจำที่สังคมภายในนี้ช่างเน่าเฟะชวนให้อ้วก เราจะออกจากที่นี้ก็ไม่ได้ จะไปพบจิตแพทย์ก็ไม่ได้
               ช่วยให้คำปรึกษาทีคะว่าเราควรทำยังไงจะจัดการตรงไหนก่อนดี