วันนึงประเทศเราพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานมากจนเกินไป เราจะพังจากภายในหรือเปล่า
สมมุติบริษัทแห่งนึงปรับปรุงใหม่ สร้างใหญ๋โตเต็มเนื้อที่ มีเครื่องอำนวยความสะดวกมากมาย คนในบริษัทอยู่สบายขึ้น
แต่สร้างผลิตภัณฑ์เดิมๆออกขาย ที่ต่างคือต้องขายแพงขึ้นตามค่าใช้จ่ายที่เพิ่มใหม่ ในภาวะเศรษฐกิจแข่งขันสูงแบบนี้จะอยู่รอดได้ไหม?

ถ้าวันหนึ่งประเทศเราเป็นประเทศA คือเลียนแบบบริษัทนั้น เราทุ่มสร้างโครงสร้างพื้นฐานเต็มที่แบบแทบไม่อั้น โครงสร้างพื้นฐานดีมากๆ
ทุกซอยในเมืองมีเสาไฟกินรี ทุกจังหวัดมีแลนด์มาร์คใหม่ ถนนใหม่ ทางด่วนและอื่นๆ แต่พวกนี้ไม่รู้ทำรายได้เข้าประเทศได้จริงไหม
ที่แน่ๆมันก็จะดันราคาที่ดินสูงขึ้นตามความเจริญ  สุดท้ายเอาว่าเจริญจนบ้าน50ตรว.หลังละ 50ล้าน หรือ คอนโดเล็กๆห้องละ 20ล้าน
ภัยเงียบคือค่าครองชีพสูงขึ้น คนต้องมีเงินเดือนหลักแสนถึงจะซื้อบ้านได้
เราจะตันไหม   เราจะขายอะไรหารายได้เข้าประเทศ?
ภาระดอกเบี้ยอีกแล้วยังภาระดอกเบี้ยจากโครงสร้างพื้นฐานอีก

มองในทางตรงข้ามประเทศแบบB โครงสร้างพื้นฐานแย่สุดๆ ทุกคนในเมืองอยู่แฟลตเคหะ 9แสน หรือไม่ก็สลัม ราคาไม่เกิน 5แสน
ถนนซอยก็เป็นลูกรัง   ใช้งบประมาณน้อยๆ รายได้ประชากรเอาไม่มากแค่วันละ 199บาท
การท่องเที่ยวดี ค่าครองชีพถูก ค่าเที่ยวถูก ส่งออกสูง นำเข้าต่ำ ไม่ต้องเอาการลงทุนต่างชาติก็ได้เพราะโครงสร้างพื้นฐานแย่ไปเลย
ถ้าเรามีทรัพยากรเช่นพลอย หยก ไม้ ก็ส่งออก  ได้ดุลการค้าสูง แต่ประชาชนจัดว่ายากจนเมื่อเปรียบเทียบกับA

หรือทางสายกลางคือดีที่สุดคือไม่ต้องพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานแบบ A แต่ไม่อยากยากจนแบบB ด้วยการค่อยๆลดจำนวนประชากร
เหมือนบริษัทลดสาขาลดจำนวนคน ไหนๆก็มีเครื่องจักรมาแทนคนอยู่แล้วจะเอาคนเยอะๆไว้ทำไม