เมื่อสะพาน  Waterloo Bridge ข้ามแม่น้ำ River Thames
เปิดให้ใช้งานในเดือนธันวาคม 1945
Herbert Morrison รองนายกรัฐมนตรีได้กล่าวเปิดงานว่า
ผู้ชายที่สร้างสะพาน  Waterloo Bridge
คึอ ผู้โชคดี   เพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่า 
เมื่อสะพานแล้วเสร็จ ก็ตัองไร้ชื่อ ไร้นาม
ไม่มีการจารึกชื่อคนสร้างที่สะพาน
แต่ผลงานสะพานของพวกเขา
จะดำรงอยู่อีกนานหลายชั่วอายุคน

แต่จริง ๆ แล้ว รองนายกรัฐมนตรี
หลงลืมข้อเท็จจริงที่ว่า  สะพานแห่งนี้
คนงานจำนวนมากที่สร้างคือ  สตรี
(ก่อนหน้านี้ สตรียังด้อยสิทธิ์หลายเรื่องมาก
ทั้งเรื่องค่าแรงงานขั้นต่ำ และสิทธิเลือกตั้ง สส.
กฎหมายออกปี 1918 แต่ได้สิทธิ์นี้ในปี 1928
กับช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ผู้ชายต้องไปรบ
ผู้หญิงจึงต้องทำงานหลายอย่างแทนผู้ชาย)

Waterloo Bridge คือ
สะพานที่ดีที่สุดในมหานครลอนดอน
สะพานนี้ตั้งอยู่บนทางโค้งของแม่น้ำ
ทำให้มองเห็นทิวทัศน์อันงดงามของ
Westminster  South Bank และ London Eye ทางทิศตะวันตก
City of London และ Canary Wharf ทางทิศตะวันออก

แม้ว่าชื่อสะพานแห่งนี้จะเป็นการระลึก
ถึงชัยชนะในสงคราม Waterloo
อังกฤษนำทัพโดย Duke of Wellington
ฝรั่งเศสนำทัพโดย Napoleon
ผู้แพ้ถูกจับไปกักกันบนเกาะ Saint Helena
จนสวรรคตในปี 1821 เพราะพิษจากสารหนู
ที่มีมากในน้ำบ่อที่นั่น (ร่อนพิบูลย์ ก็มีมาก)
เพราะมีการตรวจสารตกค้างเส้นผม Napoleon
มีการเลาะฟันทหารตายหลาย 10,000 ศพ
นำไปใช้ทำฟันปลอมในอังกฤษ
(มีการขายฟันกันในเรื่อง Les Miseribles)

แต่ทุกวันนี้ สะพานแห่งนี้ถูกเรียกว่า 
สะพานสตรี  Ladies Bridge

ชื่อเดิมของ Waterloo Bridge
คือ  Strand Bridge
ออกแบบโดย  John Rennie the Elder
สะพานแห่งนี้สร้างขึ้นระหว่างปี 1811-1817
เป็นสะพานหินแกรนิต ที่มีซุ้มโค้ง 9  ส่วน
คั่นด้วยเสาหิน Doric 2 เสา
และมีความยาวเกือบ 2,500 ฟุต(762 เมตร)
สะพานใช้งานได้ดีมานานกว่า 100 ปี
แต่เพราะปริมาณการจราจรที่เพิ่มมากขึ้น
ในการข้ามสะพานแห่งนี้  จนเกิดเหตุขึ้น
ทำให้ ตอม่อ ต้นหนึ่งทรุดตัวจมลงที่ก้นแม่น้ำ
มีผลต่อตัวสะพานเอนตัวลงไปในแม่น้ำ

ในช่วงทศวรรษที่ 1930 
London County Council
จึงตัดสินใจรื้อสะพานเดิมนี้ออกทั้งหมด
และแล้วสร้างขึ้นใหม่ด้วยโครงสร้างแบบใหม่
ที่ออกแบบโดย Sir Giles Gilbert Scott

 
แต่เมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ขึ้นในปี  1939
แม้ว่าสะพานส่วนใหญ่จะสร้างเสร็จแล้ว
แต่ผู้ชายก็ถูกเกณฑ์เป็นทหารไปสงคราม
ทำให้ผู้หญิงต้องเข้ามาทำงานนี้แทน
จากผู้ชายที่มีจำนวนถึง 500 คน
เหลือผู้ชายเพียง 50 คนในปี 1941
แม้ว่าจะเป็นการยากที่จะประเมินว่า
สัดส่วนของแรงงานเป็นผู้หญิงมีจำนวนเท่าใด

แต่จากข้อมูลในสหราชอาณาจักร
Women's Engineering Society
คาดว่ามีผู้หญิงประมาณ 350 คน
ที่เคยทำงานบน Waterloo Bridge
แต่มีบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรเพียงเล็กน้อย
เกี่ยวกับสตรีเหล่านี้ที่ช่วยสร้างสะพาน 
เพราะผู้รับเหมาก่อสร้างรายใหญ่
Peter Lind & Company
มีการจัดการทรัพย์สินในช่วงทศวรรษ 1980
บันทึกการจ้างงานคนงานของบริษัทจึงหายไป


ต้องขอบคุณความพยายามในการสืบสวนของ
Christine Wall  สถาปนิก/นักประวัติศาสตร์
ที่พบรูปถ่ายแล้วและยังได้ร่วมมือกับ
Karen Livesey ผู้สร้างภาพยนตร์ 
สร้างสารคดีชื่อ The Ladies Bridge
ซึ่งทำการสำรวจเรื่องราวของผู้หญิง
ที่ทำงานบนสะพาน Waterloo Bridge
และบันทึกประสบการณ์โดยตรง
ของคนงานหญิงในช่วงสงครามที่หลากหลาย



เรียบเรียง/ที่มา

https://bit.ly/3vIRhoX
https://bit.ly/3vRWQS5
https://bit.ly/3cY5Q17