คือผมกับแฟนผมอายุต่างกัน6-7ปีครับผม25เค้า32แฟนผมเป็นครูส่วนผมเป็นลูกจ้างธรรมดาๆ ผมไปเจอกับพี่เค้าครั่งแรกตอนผมไปทำงานอยู่กรุงเทพ เป็นลูกจ้างเขาแฟนผมเป็นเพื่อนกับคนจ้างงานผมอ่ะตอนแรกผมก้อคิดว่าพี่เขาคงไม่ชอบผมหรอกเพราะว่าผมเป็นแค่ลูกจ้างเด็กกว่าด้วยอะไรหลายอย่าง แต่ผมก้อทำงานของผมไปแอบชอบพี่เขาด้วย พี่เค้าก้อมาหาเพื่อนเขาที่เป็นคนจ้างงานผมแทบทุกวัน จนผมสนิทกับพี่เค้า ผมกับพี่เค้าเลยคุยกันตกลงเป็นแฟนกัน หลังจากเลิกสอนที่โรงเรียนพี่เค้าก้อจะมาช่วยผมทำงานทุกวันเลยน่ารักมาก แล้วผมก้อออกจากงานที่ทำมากินอยู่กับพี่เค้าเต็มตัวแต่ตอนที่ผมมาอยู่กับพี่เค้าผมไม่ได้ทำงานอยู่ห้องเฉยๆแฟนผมก้อออกไปสอนทุกวันจนผมรู้สึกว่าผมให้ผู้หญิงเลี้ยง ผมเลยตัดสินใจคุยกับแฟนผมว่าจะกลับมาทำงานที่บ้านแต่เราต้องอยู่ห่างไกลกัน พอตัดสินใจแล้วผมก้อต้องกลับมาอยู่บ้านหางานทำไม่ได้ซะทีแต่ผมก้อไปๆมาหาแฟนผมอยู่นะ จนผมได้งานทีนึงพอผมได้งานทำผมก้อบอกกับแฟนผมว่าพี่ผมได้งานทำแล้วนะ😊พี่เค้าก้อดีใจกับผมแต่ว่ามันกับกลายเป็นพี่เค้าบอกเลิกผม ให้ผมดูแลตัวเองตั้งใจทำงานเผื่อวันนึงจะเจอคนที่ผมดูแลเค้าได้ผมก้อเศร้าเลยครับพอได้ยินคำนี้😭แต่ก่อนนี้ไม่เคยทเลาะกันเลยนะรักกันดีมาก ผมไมาเข้าใจเพราะอะไรทำใมถึงเป็นแบบนี้เพราะผมดูแลพี่เค้าไม่ได้หรอครับรึว่าผมเด็กอาจจะเจอคนอื่นอีกเยอะ ตอนนี้ผมก้อยังไม่เข้าใจ แต่พี่เค้าบอกแบบนั้นมาผมก้อไม่กล้าไปหาไม่กล้าส่งข้อความทักไปคุยเลย ถึงตอนนี้พี่เค้าก้อใจแข็งมากไม่โทรไมาทัก คือเหมือนตัดผมเลย ทุกวันนี้ผมก้องงแต่ผมก้อยังรักพี่เค้าอยู่นะ แต่ไม่รู้พี่เค้ารักผมป่าว แบบนี้คือไรครับใครรู้บอกที (ถ้าผมพิมไม่เข้าใจยังใงขอโทษด้วยครับ)
ควรทำใงกับความรักแบบนี้