ตอนนั้นเราคบกับแฟนได้4เดือนแล้วเราตัดสินใจสมัครทหารด้วยความที่อยากจะลองดูสักครั้งเดือนแรกเราฝึกหนักเราไม่ค่อยได้ติดต่อแต่พอได้กลับบ้านเดือนแรกกลับไปเจอแฟนเราที่บ้านเขามันก้ปกติทุกอย่างเดือนสองเราย้ายไปอยู่นาวิกเราเหนื่อยมากเราโทไปงี่เง่าจู่จี้เขาตลอดเขาอายุน้อยกว่าเรา2ปีเรา23เสดแล้วพอเข้าเดือนสองเขาบอกว่าเขากลืนน้ำลายตัวเองเขามีคนอื่นเขาขอเลิกแต่เราเอะใจว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นเราก้ง้อเค้นจนเจาพุดว่ามีแต่เราไม่เชื่อเราง้อเขาได้พอเดือน3เราย้ายลงใต้ได้กลับบ้านอีกรอบ10วันกลับไปรอบนี้แปลกๆมากเราทะเลาะกัน​ในห้องของเขาแล้วเราเป็นฝ่ายเดินหนีออกมาในใจเราคิดว่าดุดิเขาจะง้อจะตามเราไหมเขาก้ตามตอนแรกก้ไม่มีอะไรกลับมาดีกันพอดึกนอนเราก้มีอะไรกันเช้ามาเรารู้สึกเจ็บมากเป็นไข้ด้วย​เราต้องกลับค่ายอีกเขาก้ไปส่งที่สนามบินทั้งๆที่ไม่เคยไปส่งเราเลยทำงานตลอดเราก้กลับมาค่ายเราเจ็บมากๆเราก้ไปหาหมอเป็นหนองในเฉยเรื่องที่เขาบอกว่าไปมีอะไรกับคนอื่นเป็นเรื่องจริงสะงั้นเราก้ยังไม่เชื่ออยุาดีไม่เจอกับตัวไม่เห็นกับตาสุดท้ายเราโทไปตอนอยุ่โรงบาลเขารับสายเพึ่งจะตื่นก้มีเสียงผู้ชายเรียกแฟนเราเราก้ฟังเขาก้พุดทำไมไม่กินยาแฟนเราตอบไม่กินเขาก้บอกตายละเมียกูไม่ยอมกินยาผมนี้ช๊อคน้ำตาไหลนอง​ ผมก้ถามเขาทำไม​ แฟนผมบอกว่าผมนิสัยเด็กชอบจี้เขาเวลาเขาไม่ตอบก้ใช่ผมเหนื่อยเวลาคุยน้อยผมก้อยากได้กำลังใจอะไรประมานนี้เสดแล้วเขาบอกคนนั้นโตกว่าผมมาก​ ผมก้ไปสืบมาจากคนที่ทำงานแฟนผม​ แฟนผมทำงานเป็นธุรการมูลนิจราจร​ แฟนผมเด็กอยุ่คนเดียวเลยในกลุ่มที่ทำงานคนอื่นมีอายุหมดผมก้ถามพี่ที่ทำงานแฟนผมว่าเขาคือใครเขาก้บอหอายุ32แฟนผม21เขามีห้องอยุ่เป็นสายตรวจด้วยอะไรประมานนี้ทำงานที่เดียวกันเจอกันทุกวันผมคิดถึงคำสัญญาที่เคยให้กันเลยจากนั้นผมก้ยอมรับแฟนผมได้เพราะผมรักเขามากผมยอมทุกอย่างขอร้องแล้วขอร้องอีกตอนนี่ก้ยังง้ออยั่ยอมเป็นอะไรก้ได้แม้แต่ของตายเขาก้บอกให้ผมไปปรับตัวให้ดูมีฐานะวันนึงถ้าเขากลับมาผมอาจไม่กลับไปหาเขาก้ได้ผมก้บอกไม่เอาอยากได้เขาคืน​บอกรักเขาทุกวันตอนนี้ผม​รักแบบหมดใจยิ่งกว่ารักตัวเองอีก​ ผมควรทำไงต่อไปดี