เหตุการนี้คือเป็นเหตุการที่ผมเสียใจมากที่สุดกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปจนถึงทุกวันนี้ว่าถ้าเราคืดสักนิดก่อนทำตัวเราคงไม่ทรมานแบบนี่
จะผู้หญิงคนไหนมั่งที่เค้าดีพร้อมกว่าเราทุกอย่างทั่งหน้าที่การงานฐานะครอบครัวและตัวเลือกที่ดีกว่า
ผมกับแฟนอายุห่างกัน7ปีตัวเองอายุ32ส่วนเค้า39ทุกอย่างกำลังไปได้ดีแต่ด้วยความคิดแค่ว่าอืมไม่เป็นอะไรหลอกนั้นแหละคือจุดเริ่มต้น
ผมได้เข้าไปเล่นแชทจากเว็ปๆนึงแล้วไปโพสหน้าบอดว่าตัวเองโสดไม่นานก็มีคนๆทักมาถามว่าชื่ออะไรอายุเท่าไหร่อยู่แถวไหนจีบได้ไหม ไปหาได้ไหม
แล้วคนนั้นที่ทักมาไม่ไช่ใครคือน้องของแฟนผมเองชึ่งผมไม่รู้จักกับน้องคนนี้มาก่อนเลยน้องของแฟนผมแคปแชทที่คุยส่งไห้แฟนผมอ่าน(เพียงเพราะแชทจึงทำไห้ผมกลายเป็นคนนอกใจแฟนผม)ผมผิดจริงที่เข้าไปเล่นแชทแล้วไปบอกว่าตัวเองโสด จนผมกับแฟนต้องเลิกกัน ผมหักหลังคนที่เค้ารักผมมาก ผมทรยสต่อความรักที่มีไห้กันมาตลอด แต่เชื่อไหมผมเข้าไปเล่นแบบนั้นก็จรืงแต่ผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่า ไม่ว่ายังไงผมก็ยังรักเค้ามากผมพยามทำทุกอย่างเพื่อขอไห้เค้าอภัยไห้ผมกับสิ่งที่ทำไป ไปยืนรอเค้าตั่งแต่1ทุ่มเพื่อจะคุยกับเค้าจนถึงเที่ยงคืนพยามติดต่อเค้าทุกอย่างแต่ก็ไม่เป็นผล คือทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันทำไห้ผมรู้ว่าผมรักเค้ามากแค่ไหนตัวผมเองเสียใจมากแล้วก็รัว่าเค้าก็เสียใจไม่แพ้ผมแน่นอนแต่คนที่เสียใจที่สุดคือผมที่ทำแบบนั้นลงไป ผมตัดสินใจไม่ขออยู่ที่กรุงเทพต่อเพราะรู้นิสัยตัวเองดีว่าหากอยู่ตรงนั้นต่อผมคงห้ามตัวเองไม่ไห้ไปหาเค้าได้แน่ๆ
แต่ที่ผมมาอยู่คือจังหวัดที่ผมกับเค้าเคยมาเที่ยวกันและมีความสุขมากๆ มันเหมือนกับว่ามาทำไห้ตัวเองรู้สึกมาสำนึกผิดกับสิ่งที่ผมทำกับเค้า ทุกๆที่ผมกับแฟนไปเวลาขับรถผ่านมันก็จะคิดตลอดน่ะว่าตรงนี้เราเคยมากันน่ะร้านนี้เราเคยมากินข้าวกันน่ะทุกๆที่ผ่านผมเองยอมรับเลยว่าไม่เคยร้องไห้แต่ทุกวันนี้ผมกับมานั่งร้องไห้ทุกครั่ง คือแบบ "สิ่งเดียวที่ยังยืนยันได้ว่าเราเคยรักกันจริงๆคือรูปถ่ายที่ถ่ายคู่กัน"ทำไห้รู้เลยว่าจากที่เราไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อนจนถึงตอนนี้ทำไห้รู้เลยว่าเค้าคือทุกอย่างสำหลับเราจริงๆ
แต่ก็เป็นตัวเราเองที่ทำไห้ทุกอย่างเป็นแบบนี้
ที่เราต้องมานั้งมานอนร้องไห้ทรมานเพราะคิดถึงเค้าก็เพราะเราจนตัวผมเองรู้สึกว่าอืมเราไม่เคยเป็นแบบนี้ไม่เคยดิ่งได้ขนาดนี้นั้นก็เพราะเรารักเค้ามาก
แต่ก็ขอบคุณเค้าน่ะที่ทุกวันนี้ เค้ายังคุยกับผมบ้าง
แต่อาจจะไม่เหมือนเก่าแล้ว แต่ผมก็ยังหวังที่จะได้เค้ากลับมา ผมเองพยามทำตัวเองไหม่ไห้เค้าเห็นว่าผมรักเค้าจริงๆ "แต่มีคำถามที่ว่า ถ้ารักแล้วทำแบบนั้นทำไม)"นี้เป็นคำถามที่ผมเองหาคำตอบไห้เค้าและตัวเองไม่ได้สักที
แต่ผมก็จะรอวันนั้นมาถึงวันที่เค้ายอมอ่านหนังสือเล่มไหม่ที่เขียนขึ้นไหม่ ที่ไม่ไช่คนๆเดิมที่เคยทำไห้เค้าเสียใจ
แต่จะเป็นคนที่รักเค้าจริงๆที่เป็นผู้เขียน
เหตุการทั่งหมดมันทำไห้ผมรู้เลยว่าผมคงรักใครไม่ได้เท่านี้อีกแล้ว ต่อไห้เค้าจะมีคนไหม่ผมก็จะขออยู่ตรงนี้อยู่กับความทรงจำตรงนี้ เพราะผมคงรักใครไม่ได้เท่าเค้าอีกแล้ว....
    

กราบขออภัยหากเขียนได้ไม่ดี แต่นี้คือความรู้สึกจริงๆจากใจผม
ยังรักและรอวันที่พี่จะกลับมาน่ะ  NP