คำถามตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ

พบเจอปัญหานี้มาตลอดหลังจากแต่งงานย้ายเข้ามา อยู่บ้านสามีได้ 3 ปี
จริงๆสามีเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำ เมื่ออยู่ข้างนอก กับเพื่อนหรือกับคนที่ทำงานด้วยกัน
แต่พอเข้าบ้านมา สามีจะเหมือนกลายเป็นเด็กที่ไม่ทำอะไรเลย เพราะแม่สามีทำให้และดูแลให้ทุกอย่าง
เช่น กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ตากผ้า อาหารการกิน ช่วยแพ็คของ ช่วยขายของแทบจะ100%
ไม่เก็บข้าวของ วางของทิ้งๆขว้างๆ (ไม่เคยขอให้แม่ช่วย)

แต่มีบางครั้งนะคะที่เขาก็เก็บ ทำบ้าง แต่น้อยมาก 
เคยบอกสามีเหมือนกันค่ะว่า ให้เขาทำอะไรเองบ้าง

สามีตอบว่า ไม่ต้องทำหรอก เดี๋ยวแม่ก็ทำ เขาเลี้ยงมาแบบนี้ สามีรู้ตัวค่ะว่ามันติดเป็นนิสัยไปแล้ว
จนพักหลังๆมา สามีเข้าไปคุยกับแม่สามี บอกว่า "หนูไม่ได้เป็นง่อยนะ โตแล้วปล่อยให้หนูได้ทำอะไรเองบ้าง ไม่ต้องช่วย"

สรุป... เหมือนเดิมค่ะ แม่เขายังคงทำทุกอย่างเหมือนเดิม 

จะยกตัวอย่างให้ฟังนะคะ
สามีทำกับข้าว ... แม่เขาก็จะเข้ามาแทรกยืนคุม และแย่งตะหลิวละบอกไปนั่งไปฉันทำเองดีกว่า
สามีล้างจาน ... แม่ก็จะเข้ามาแย่งไม่ต้องล้างเดี๋ยวไม่สะอาด เดี๋ยวล้างเอง

ประมานนี้อ่ะค่ะ 

เดือนหน้าเรากำลังจะคลอดลูกแล้วค่ะ แม่เขาจะช่วยเลี้ยงยอมทิ้งภาระทุกอย่าง เพื่อจะเข้ามาช่วย
แต่เราไม่อยากให้เข้าช่วย อยากจะเลี้ยงเอง ไม่ไหวเดี๋ยวบอก ในความคิดเขาทำเหมือนสามีคงไม่มีความสามารถในการเลี้ยงลูก
ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ลองกันเลย (ส่วนเราเลี้ยงเด็กเป็นค่ะ เคยเลี้ยงเด็กอ่อนมาก่อน)

ในเมื่อสามีพูดแล้ว แม่เขายังเหมือนเดิม
เราจะอยากลองพูดเองตรงๆ อยากจะทราบว่า เราพูดดีมั้ยคะ? สะกิดใจแม่เขาหน่อย

ประโยคที่เราอยากพูดคือ "แม่ควรจะแนะนำเฉยๆ ไม่ต้องทำไม่ต้องช่วยไปซะทุกอย่าง การที่ทำแบบนี้ทำให้สามีไม่รู้จักโต เพราะแม่เหมือนเบาะรองนุ่มๆที่ สามีล้มก็ไม่รู้จักเจ็บจักจำ เพราะแม่คอยหนุนตลอด... อย่าทำให้หนูรู้สึกว่าหนูเลือกพ่อของลูกผิดคนเลยค่ะ"

แรงไปมั้ยคะ5555 แต่อยากสะกิดใจแก อยากให้สามีทำอะไรเองบ้างคิดเองเป็นบ้างเวลาอยู่บ้าน เหนื่อยใจค่ะเวลาเจอแบบนี้

ขนาดนอนแม่สามียังมานอนห้องนอนเดียวกันเลยค่ะ แต่เราสองคนนอนเตียงนะคะ แม่นอนพื้น มีห้องว่าง แต่แกไม่ยอมไปนอนห้องนั้น
บอกให้สามีให้แม่ไปนอนห้องสบายๆ เขาบอกไม่กล้าพูด เดี๋ยวหาว่าไล่ น้อยอกน้อยใจอีก เห้อ

เหตุผลหลักๆคือ เราต้องการให้สามีเรารู้จักหน้าที่รับผิดชอบ และตัดสินใจด้วยตัวเองได้ เพราะหน้าที่งานบ้านเล็กๆน้อยๆ เก็บของง่ายๆ สามียังละเลย
เนื่องจากแม่สามีจัดการให้จนเคยตัว ส่วนเราเห็นเราจะไม่เก็บให้ เพราะเราต้องการให้สามีรู้แบะเห็นเองว่าเขาควรจัดการไม่ใช่ให้คนอื่นคอยเก็บ แต่สุดท้ายแม่สามีก็จัดการให้ทุกที แบบนี้จะสอนลูกยังไง ไม่ต้องเก็บหรอกเดี๋ยวแม่เก็บให้ หรอคะ เห้อ สักวันแม่เขาคงไม่อยู่มาช่วยแบบนี้ สุดท้ายคนเหนื่อยคือเราค่ะ