มีหลายท่านสงสัยในลักษณะของพระนิพพาน
จึงขออธิบายให้เข้าใจง่ายๆ พอสังเขป ดังนี้ 

นิพพาน คือจิตที่ไม่ยึดกับโลกหรือขันธ์5แล้ว
วางแล้วซึ่งขันธ์5 เปรียบเหมือนบุคคลผู้วางภาระ วางของหนักลงหมดแล้ว 

ซึ่งจิตที่ถึงนิพพานแล้วหรือยังไม่ถึงนิพพานก็ตาม มีลักษณะพื้นฐานหรือองค์ประกอบ 4 อย่าง คือ
1.เอโก  เป็นธาตุรู้ สามารถรับรู้สิ่งต่างๆได้
2.อเคโห  จิตไม่มีที่อยู่ที่แน่นอน เปลี่ยนที่อยู่ไปตามเหตุปัจจัย
3.ปภัสโร  มีความสว่างไสวในตัวเอง
4.อมตโย  จิตเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย สูญสลาย 

ถามว่า เมื่อเข้านิพพานแล้ว สามารถทำอะไรได้เหมือนมนุษย์เทวดาอินทร์พรหม
ตอบว่า ได้ถ้าจะทำ แต่ว่าเมื่อจิตวางโลกวางขันธ์แล้วก็คงไม่มายุ่งเกี่ยวหรือสร้างสังขารต่างๆอีกแล้ว 
เปรียบเหมือนบุคคลที่เคยแบกของหนักคงไม่คิดที่จะยกขึ้นมาให้หนักเปล่าๆ  
หรือเปรียบกับบุคคลผู้ไม่คิดที่จะไปข้องเกี่ยวกับกองขี้ กองมูตรของเหม็นเน่าที่ออกมาได้แล้ว  
หรือเปรียบเหมือนบุคคลผู้รู้ชัดแล้วว่าฟองน้ำที่ผุดขึ้นแล้วต้องแตกดับไปอยู่อย่างนั้น ก็คงไม่คิดที่จะไปประครองฟองน้ำนั่นไม่ให้แตกดับ
เช่นกันกับจิตที่วางโลกได้แล้ว ย่อมไม่มีความหวั่นไหวต่อโลกและขันธ์เลย 

ถามว่า แล้วทำไมไม่มาช่วยคน
ตอบว่า ท่านรู้แจ้งซึ่งกรรมและผลของกรรม อยู่ที่ตัวใครตัวมันสร้างเอง ทำเอง ถ้าใครสะสมมาไม่พอ ถึงอยากช่วยก็ช่วยไม่ได้ (เช่น พระพุทธเจ้าก็ช่วยพระเทวทัติไม่ได้) และโลกในแต่ละยุคก็มีพระพุทธเจ้ามาบังเกิดอยู่แล้ว จิตนิพพานจึงไม่หวั่นไหวต่อโลกเลย
อาจจะมีบางกรณีที่มีกรรมร่วมกัน ท่านอาจมาปรากฏหรือมาอนุโมทนาในบางครั้ง 

แล้วอยู่อย่างไร
ตอบว่า จิตที่ถึงนิพพานแล้วจะเสวยวิมุติสุขอยู่อย่างนั้น ด้วยองค์ประกอบของจิต 4อย่าง จึงมีการรับรู้ถึงวิมุติสุขได้ และจิตที่หลุดพ้นจากอำนาจกิเลสตัณหาแล้ว จึงเป็นอิสระและทรงตัวอยู่กับวิมุติสุขได้ตลอดไป 
ถามว่าวิมุติสุขเป็นอย่างไร
ตอบว่า ต้องไปเข้าเองแล้วหละครับ