โพสต์นี้ไม่ได้อวยตัวเอง แค่มาเล่าประสบการ์ณจริงในชีวิตที่เจอตอนประถม กับ ม.ต้น  ช่วงม.ต้น ตอนนั้นเรียนศิลปะ ครูให้วาดรูปโทนสีร้อนกับเย็น ไอ้เราก็เผือดวาดอนิเมะไป ดันโดนเพื่อนล้อเลียนว่าวาด ตัวอะไ

บางครั้งก็สับสนกับตัวเอง ทั้งที่มีเพื่อนเยอะ กลุ่มใหญ่ จะทำอะไรก็มีคนคอยแบคอัพให้ตลอด เราก็มีความสุขนะที่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมหลายๆอย่าง ได้ลองอะไรใหม่ๆ แต่ลึกๆก็ยังรู้สึกเหงาๆยังไงก็ไม่รุ้ มันมีความ

สวัสดีค่ะ ขอคำเเนะนำจากพี่ๆเพื่อนๆหน่อยนะคะ หนูอยู่ม.4ค่ะ ขึ้นมาม.4ในห้องก็ไม่ได้หาเพื่อนกลุ่มอื่นๆเพราะว่ามีเพื่อนตอนประถมที่สนิทกัน จนมาลงเอยกับเพื่อนคนนี้เพราะว่าเพื่อนสมัยประถมเค้าพามารู้จักจนมาอย

เราไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ว่าหน้าตาดีโลกก็จะใจดี เราว่าโลกก็ใจดีกับเรามาก หน้าตาไม่ดี แค่พอไปวัดไปวาได้ แต่มีจุดๆนึงที่ทำให้เราฉุกคิดว่าหน้าเราหน้าตาดีโลกก็จะใจดี คือ เมื่อตอนเด็กๆ พ่อแม่เลือกน้องเรามากก

ตอนนี้ดิฉันศึกษาอยู่ม.5 ไม่มีวิชาเนื้อหาที่ชอบหรือถนัด  รึพูดง่ายๆโง่ทุกวิชาเลยเเหละ สิ่งที่ชอบทำคือวาดรูป เเต่ขี้เกลียดเลยวาดไม่ค่อยทน ตอนช่วงม.ต้น อย่าเข้ามหาลัยสายศิลป์ สถาปัต เเต่ตอนนี้หมดไฟใ

>>เป็นการ์ตูนตั้งแต่สมัยอยู่ อนุบาล-ประถม จน ตอนนี้อายุ 25 แล้วค่ะ หนังการ์ตูน 1. เนื้อเรื่องประมาณว่า พระเอกเป็นของเล่นทหารทำจากไม้(ไม่แน่ใจว่าปากเป็นที่กระเถาะถั่วหรือเปล่า) เมื่อถึงเวลากลางคื

กระทู้นี้ยาวหน่อยนะคะ ㅠㅠ สวัสดีค่ะ เราไม่แน่ใจว่ายังมีคนเล่นพันทิปอยู่รึป่าว ( เพราะหลายทวิตเวลามาหาข้อมูลอ่านมักจะโพสไว้หลายปีแล้ว ) พอดีเรามีอาการมากมายมาปรึกษาค่ะ เราไม่รู้จะไปพูดกับใครดี เราไม่ค่อ

คือเรามีเรื่องที่เราไม่สามารถจะทำไงต่อแล้ว เราอยากรู้ว่าถ้าคนอื่นมีปัญหาแบบเราจะทำไง คือพ่อเราเลิกกับแม่เราเพราะมีคนอื่น แล้วก็เลิกกัน แล้วพ่อเราก็ไปเอาเมียใหม่ ซึ่งเมียใหม่คนนี้ทำงานบ้านไม่เป็น บอกว่

วันก่อนเจอเพื่อนสมัยมัธยมคนนึง แล้วก็คุยกัน ว่ายังเจอเพื่อนคนไหนบ้าง ก็ทำให้อยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาครับ ในสมัยมัธยม การเลื่อนชั้นพ้นวัยประถม ถือว่า ท้าทายมากๆ เพราะ  7 ปี เรียนที่เดียว อนุบาล ย