เรากับแม่เลี้ยงไม่ลงรอยกัน เราเป็นคนที่แบบเงียบไป ไม่ค่อยพูดอะไร ส่วนแม่เลี้ยงเป็นคนปากจัดด่าเก่ง (ใครด่าใครว่าอะไรนางไม่ได้ ทุกคนต้องยอมนาง) 

เรื่องมันมีอยู่ว่า ทุกๆ วันเรามีหน้าที่ช่วยนางทำกับข้าวแล้วกินพร้อมกัน มีวันนึงเราไม่ได้ออกไปทำกับข้าวช่วยและเค้าก็ไม่ได้เรียกเรากิน
ตั้งแต่นั้นมาเราก็คิดว่าเราไม่ช่วยเค้าทำ เค้าก็ไม่เรียกกิน (พ่อเราเป็นคนมองโลกในแง่ดี เป็นคนเงียบๆ) ส่วนพ่อเราเค้าคงคิดว่าเราคงหาไรทำกินได้ในครัว แต่เราไม่เตะของในครัวเลย เพราะเราคิดว่าเค้าคงจะหาเรื่องว่าเราถ้าเราทำ

พอเค้าทำเองแล้วไม่มีคนช่วยบ่อยๆ เค้าเลยเลิกทำแล้วซื้อกินทุกวัน ส่วนเราหาก็ซื้อมาทำเองบ้างหรือซื้อข้าวเซเว่นมาแช่ไว้ อยู่มาวันนึงแม่เลี้ยงเค้าได้เอาของใช้ในครัวไปไว้บ้านเค้า ซึ่งในนั้นมีไมโครเวฟ ที่เราใช้อุ่นข้าวทุกวัน เค้าได้เอาไมโครเวฟไป(ไมโครเวฟเป็นของแม่เลี้ยง)และเก็บเครื่องปรุงทุกอย่างไปไว้ในห้องเค้า แบบประมาณว่าไม่ให้เราใช้ เราก็เลิกซื้อข้าวเซเว่นมาไว้ ทุกวันเราก็ต้องออกไปซื้อกับข้าวก่อนร้านปิดทุกวัน1ทุ่ม 

มีวันนึงเราตกงาน ค่ารถเราจ่ายเอง2คัน ค่าข้าวเราก็ต้องจ่ายเองไม่ได้ขอพ่อ(ถ้าขอได้ก็จะขอ แต่เงินพ่ออยู่กับแม่เลี้ยง ซึ่งถ้าพ่อให้เราก็จะทะเลาะกัน) แล้วเงินเราก็หมด เราก็ยืมแฟนมาใช้ก่อนบ้าง (แฟนเราอยู่ต่างจังหวัด)  ทุกวันเค้านั่งกินข้าวกับพ่อเรา ลูกเแม่เลี้ยง และแม่เลี้ยง เราน้อยใจมากที่เราเป็นลูกพ่อแต่เราไม่สามารถไปนั่งกินด้วยได้แล้วเงินที่ซื้อก็เงินพ่อเราส่วนใหญ่ เราเป็นลูกแต่เราไม่มีสิทธิ์ใช้หรือขอเงินพ่อได้เลย

- ลืมเล่าว่าแม่เลี้ยงไม่ชอบเรามาตั้งแต่แรก ด่านั่นนี่เราสารพัด แต่กับลูกเค้าไม่เคยใช้คำหยาบคายเลย กับเราเวลาเค้าเรียกเค้าจะเรียก  อี กับลูกเค้า เค้าจะเรียก ลูกA (นามสมมุติ) แม่เลี้ยงเป็นคนที่อารมณ์ไม่คงที่และใครเถียงไรไม่ได้ พ่อเราเคยเถียงเค้าแต่เถียงไม่สู้ ไม่ว่าจะพูดอะไรเค้าก็ไม่ยอม เปลี่ยนผิดให้เป็นถูกหมดคำพูดของแม่เลี้ยง 

ใครพอจะมีวิธีที่ทำให้คนแบบนี้ออกจากบ้านของพ่อเราไปได้ เราไม่ได้อยากให้เค้าเลิกกับพ่อเรานะ แต่เราแค่ไม่อยากเห็นภาพนี้ทุกวัน เห็นบ่อยๆ บางครั้งเราคิดสั้นก็มี น้อยใจมาก