อีกเดือนกว่าๆเราจะต้องไปมหาลัยแล้วค่ะ
ด้วยความที่สอบติดมหาลัยที่ไกลจากบ้าน 700กว่าโลเลย ไม่มีเพื่อนด้วย ไปคนเดียว ยิ่งทำให้กลัวกว่าเดิม ตอนแรกว่าจะไม่เรียนอยากซิ่ว แต่ก็ไม่ได้ซิ่วด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง
ช่วงนี้เหมือนจิตตกไปเลย ร้องไห้คนเดียวที่บ้านทุกวัน ไม่กล้าบอกใครกลัวเขาเป็นห่วง

-กลัวว่าจะหาเพื่อนไม่ได้
-กลัวว่าไปแล้วจะร้องไห้คิดถึงบ้าน
-กลัวว่าคนที่บ้านจะต้องทำงานหนักเพราะไม่มีเราช่วยแล้ว
-กลัวว่าคนที่บ้านจะเหนื่อยหาเงินส่งเราเรียน

เหตุผลหลักๆคือห่วงคนที่บ้าน+ติดครอบครัว

เราก็คิดในแง่บวกนะคะ ว่า4ปีเองแปปเดียว อีก4ปีจะได้กลับมาดูแลคนที่บ้าน

แต่ก็ยังกลัวอยู่ค่ะ น้ำตามันไหลเองตลอดเลย กลัวเป็นโรคซึมเศร้าด้วย