เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อประมาณวันที่ 24 กุมภาพันธ์ คุณพ่อประสบอุบัติเหตุลื่นล้มขณะ แบกน้ำดื่มไปส่งลูกค้า คุณพ่อปวดข้อเท้าจนเดินไหว เราพาพ่อไปหาหมอตอน 2 ทุ่ม หมอเอ็กซเร จึงเจอว่ากระดูกส้นเท้าคุณพ่อแตกร้าว และกระดูกทิ่มอยู่ที่บริเวณเอ็นร้อนหวาย จึงต้องเข้าเฝือกอ่อนและคุณหมอห้ามคุณพ่อเดิน เราจึงโทรบอกนายจ้างของคุณพ่อว่าคุณพ่อไม่สามารถไปทำงานได้ในวันพรุ่งนี้ แต่คำตอบของนายจ้างไม่ได้ถามว่าเป็นอะไรมากไหม แต่ถามว่า แล้วใครจะทำงาน ....
เราอึ้งไปแล้วก็กดวางสาย

เวลาผ่านไปถึง 28 กุมภาพันธ์ นายจ้างมาหาพ่อที่บ้านเพื่อนำเงินเดือนมาให้ แล้วจะให้พ่อไปทำงาน แต่พ่อบอกว่าหมอยังห้ามเดิน ห้ามขับรถ ซึ่งใบรับรองแพทย์ก็ระบุอยู่ว่า ให้หยุดพัก ตั้งแต่ 25 กพ - 14 มีค ซึ่งนายจ้างไม่ได้สนใจใดๆ ค่ารักษาก็ไม่ได้ช่วยออก (เรื่องค่ารักษาเราไม่ซีเรียสอยู่แล้วเพราะเราเบิกประกัน) แต่ความห่วงใยสุขภาพ ของลูกจ้างไม่มีเลย ไร้ซึ่งความเมตตาใดๆ จนเรางงว่าพ่อทนทำงานที่ได้อย่างไงตั้ง 20 กว่าปี ....

เวลาผ่านไป 15 มีค เราไปพบหมอเพื่อตรวจเช็คความคืบหน้าของอาการ เฝือกถอดได้แล้วแต่พ่อไม่สามารถทำงานแลกน้ำ หรือขับรถได้อีกแล้ว เพราะไม่อย่างนั้นพ่อต้องผ่าตัด เราเลยไห้พ่อออกจากงงานเพื่อเลี้ยงหลาน

เราพาพ่อไปแจ้งว่างงานตามสิทธิของประกันสัง เราก็มาเจอว่า นายจ้างแจ้งประกันสังคมว่าให้เงินเดือนพ่อ 8000,9000 จนถึง 10,000 กว่าๆ (เขาให้พ่อเป็นรายวันวันละ 250-300 วันหยุดไม่ได้เงิน) แต่ซึ่งความเป็นจริงพ่อได้ 15 วันออก 1 ครั้ง ได้ครั้งละ 3xxx บาท หรือ 4,000 ไม่เกินนี้ ซึ่งพาอไปทำงานตั้งแต่ ตี 4.30 น. บางวันก็กลับทุ่ม สองทุ่ม ถ้ากลับมืดนายจ้างให้เงิน 40 บาท เป็นค่าล่วงเวลาของวันนั้นๆๆ

จุดที่เรารู้สึกว่านายจ้างเอาเปรียบคือ คุณพ่อไม่ได้เงินว่างงาน เนื่องจากว่าแจ้งวันออกไม่ตรงกัน ซึ่งนายจ้างแจ้งออกไว้ 28 กพ ซึ่งเป็นวันที่เขามาที่บ้านเพื่อเอาเงินเดือนมาให้ และก็ยังอยู่ในช่วงเวลาที่แพทย์แจ้งให้คุณพ่อพักรักษาตัว คือ 25 กพ - 14 มีค. แต่เราแจ้งพ่อว่างงาน 15 มีค คือวันที่เราทราบว่าไม่สามารถกลับทำงานได้อีก

เหตุการแบบนี้เราทำยังไงได้บ้างคะ เพื่อให้พ่อได้รับเงินว่างงานตามสิทธิที่ควรได้

ขอบคุณคะ