เราโดนปู่กับย่าว่าตลอดว่าติดเพื่อนว่านู้นว่านี้ตลอดคือเราไม่ได้ติดเพื่อนไรขนาดนั้นนานๆไปหาทีและเราพึ่งเคยค้างบ้านเพื่อนคือบอกก่อนนะคะเราอายุ16-17แล้วเราพึ่งออกเที่ยวไปนู้นนี้วันนั้นที่ค้างบ้านเพื่อนมันไม่มีรถกลับจริงๆเราเลยโทรบอกให้มารับแต่ก็ไม่ติดพอติดก็บอกไม่มีปัญญาก็นอนนั้นเราก็เครนอนก็ได้เช้ามาเราก็กลับพอถึงเขาก็ด่าเราลากยาวเราก็ไม่ตอบไม่พูดไรพูดไปก็ว่าเราเถียงล่ะมีช่วงหนึ่งที่ค้างบ้านเพื่อยทุกอาทิตย์วันหยุดอ่ะคือเราก็ไปทำรายงานกับกินเลี้ยงไรทั่วไปพอปิดเทอมเราก็เเทบำม่ได้ไปไหนก็ไปสวนช่วยงานที่ไร่ วันนี้คือเพื่อนเรานอนอยู่โรงพยาบาลเราก็เลยจะเอาของไปให้เพราะที่บ้านเเม่ก็อยู่ต่างประเทศตาก็แก่มาไม่ค่อยจะไหวเราก็เลยบอกไปเออมีธุระจะไปย่าแกก็แบบเขาไม่ให้เยี่ยมเราก็บอกว่าแค่เอาของไปให้คือแกจะให้ไปตัดดอกไม้ที่สวนเราบอกไม่ว่างล่ะบอกใครจะช่วยเห็นเพื่อนดีกว่าอเราก็ไม่ได้เห็นเพื่อนดีกว่าเลยบอกน้องไงให้มันช่วยแกก็ว่ามันทำไม่เป็นเราก็พูดไปว่าเอ้สก็สอนมันซิไม่สอนจะทำเป็นหรออะไรๆก๊ให้เราทำคนเดียวล่ะปู่ก็เดินออกมาด่าเราฉอดๆเราก็พูดแกก็ไม่ฟัง ความสัมพันธ์ในครอบครัวเรามันไม่ดีเลยแบบเวลาไม่ได้ทะเลาะรึอะไรก็แทบจะไม่ได้คุยไรยุแล้ว ยิ่งทะเลาะรึมีไรก็แบบเงียบไปเลยแกก็จะว่าเราตลอดเราก็นอนยุในห้องเราได้ยินหมดเวลาพูดไรถึงไม่ใช่ว่าเราไม่รู้สึกแต่เราชินที่ถูกว่าตลอด พ่อเราก็ช่วยไรไม่ได้แกไม่สนใจไรเลยเป็นคนเสเพลไปวันๆไม่ทำไร ไม่มีตังก็มาขอเราเราก็ไม่ได้ทำงานไรพอไม่ให้ก็ยกอะไรต่อไรมาพูดว่าพ่อก็เคยให้ ใช่เคยให้ล่ะก็มาเอาคืนที่หลัง ย่าก็ทวงบุญคุณตลอดว่ากูนะที่เซ็นให้ได้เรียนได้ทุน เราพูดว่าย่าก็แค่เซ็นไม่ได้เป็นคนให้ทุนซะหน่อยเราก็ดำเนินเคื่องอะไรๆเราก็ดำเนินเรื่องเองย่าก็แค่เซ็นเฉยๆ ได้เป็นคนอนุมัติทุนให้ แกก็เถียงก็ว่าเราก็ไม่อยากพูดไรมากเราก็เดืนกลับห้องไป เราโครตเหนื่อยเลยอยากจะจบอยากไปทำงานล่ะออกจากที่นี้