หนูมีคุณปู่ที่เสียไปเมื่อปี2556ค่ะ​ ก่อนคุณปู่จะไปรพ.แล้วเสียแกบอกหนูว่าไม่เป็นไรนะเดียวพ่อก็กลับมาหาแล้ว(ตั้งแต่เกิดอยู่กับย่ากับปู่ค่ะเขาสอนให้เรียกว่าพ่อกับแม่)​หลังจากนั้นปู่ก็เสีย​ ตอนนั้นเสียใจมากแต่ตอนไปงานก็ไม่ร้องไห้​สักแอะเพราะกลัวว่าเขาจะรู้ว่าเสียใจตอนเด็กๆไม่ใช่คนมีเซ้นท์มากแค่พอรับรู้ว่าเขายังทำเหมือนเดิมแบบที่เขาเคนทำตอนมีชีวิตแค่เราไม่เห็นเขา​ พอโตมาจนปี2563เกิดอุบัติเหตุ​พัดตกตึก3ชั้นแต่รอด​ช่วงนั้นคนที่บ้านบอกว่าหนูเพ้อว่าเห็นปู่มาหาบ่อยมากแต่หนูจำอะไรไม่ได้เลย​ พอเริ่มกลับมาอยู่บ้านเริ่มเดินได้ใช้ชีวิตได้เราก็เริ่มเห็นว่าเขาวนเวียนอยู่นะไม่ใช่แค่เขาคนเดียวด้วยมีคุณทวดที่เป็นหมอธรรมแต่ไม่ได้ส่งของต่อให้ลูกหลานเพราะไม่มีใครรับ​ ตอนแรกแกจะส่งให้หนูแต่คนในบ้านห้าม​ ด้วยตำแหน่งที่เรานั่งใช้ชีวินประจำวันในทุกๆวันเพราะต้องทำงานเล่นเกมหรืออะไรตรงนั้นมันอยู่บริเวณ​ขือบ้านหนูจะเห็นบ่อยๆว่าเขาเดินอยู่แถวนี้แหละ​ แรกๆก็กลัว​ หลังๆมาเริ่มชินขึ้นมานิดหน่อย​ แต่ช่วงตรุษจีน​ที่ผ่านมาหนูลืมไหว้เจ้าที่ด้วยค่ะตื่นสายต้องรีบไปเรียนกลับบ้านมาโทรคุยกับแฟนช่วงปนะมาณ3-4ทุ่มเริ่มล่ะ​  เห็นวนเงียนแต่ไม่ได้อะไรก็ยังชินๆอยู่สักพักคอลกับแฟนตอนแรกก็ทำงานอยู่หันมาที่กล้องตกใจเพราะเหมือนมันมีคนซ้อนร่างอยู่พยายามจะเข้ามา​ สะดุ้งแต่คิดว่ากล้องอาจจะเพี้ยนเลยปล่อยไปทำงานไปจน5ทุ่มหันมามองกล้องอีกเห้ย​ รอบนี้นอกจากเหมือนจะมีใครจะเข้าร่างเรายังเห็นตัวเองเหมือนมีเมือกดำๆเหมือนเลือดแต่ไม่ใช่ออกจากปากจมูกตา​ เท่านั้นแหละสติแตกวิ่งเข้าห้องนอนไปหาย่า​ แล้วที่ที่นอนเราก็ไม่ดีอีกเพราะนอนปลายเท้าเป็นประตูตรงหัวเป็นตู้เสื้อผ้าเลยเลื่อนมานอนข้างเตียงย่าแทนหลังจากนั้นก็ไม่เจออะไรอีกเพราะเราปรับที่นอนละแต่ก่อนนอนละเห็นแต่มันชินแต่วันนั้นไม่ไหว​ พอไปสอบเมื่อเดือนที่ผ่านมาเราทำข้อสอบจะไม่ทันแล้วเหลือเวลาไม่มากแล้วง่วงมากเพราะอ่านหนังสือดึกเหมือนวูบไปแปปหนึ่งแล้วได้ยินเสียงปู่เรียกชื่อแล้วเหมือนมาแตะไหล่เลยสะดุ้งตื่นรีบทำข้อสอบต่อจนเสร็จทันเวลาออกมาจากห้องสอบตอนแรกคิดว่าลมแหละตอนสอบลมพัดมาตลอดแต่นั่งคิดจะลมได้ไงถ้าลมจริงๆต้องรู้สึกฝั่งซ้ายสิเพราะหน้าต่างอยู่ฝั่งซ้ายแต่ที่รู้สึกคือฝั่งขวาแต่ก็ยังไม่เล่าให้ใครฟังจนวันนี้โทรคุยกับแม่เล่าให้แม่ฟังแม่บอกเห้ยนี้กี่ปีแล้วเขาควรไปเกิดได้แล้วนะได้ยินจริงๆหรอเลยตอบว่าใช่แม่บอกว่าถ้าเกินหลังจากปีนี้ไปยังรู้สึกอยู่​เตรัยมทำศาลให้เขาได้แล้วนะเพราะเขาคงจะอยู่ที่นี้กลายเป็นเจ้าที่ไปเลย​ หนูกลัวมากๆหนูอยากให้ทวดกับปู่ไปเกิดแต่หนูทำไม่ได้คือแม่บอกว่าทำบุญให้เขาหน่อยลูกแต่ประเด็นคือตัวหนูพึ่งมานับถือคริสเตียน​ได้ไม่นานค่ะเลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไง​เลย​ หนูเชื่อในพระเจ้าตั้งแต่เด็กแล้วค่ะเพราะเรียนคริสเตียน​มาแต่ปู่กับทวดนับถือพุทธนี่สิค่ะ​ หนูทำยังไงดีคะพี่ๆหนูอยากให่เขาไปสบายไม่อยากให้เป็นห่วงตรงนี้อยากให้เขาไปอยู่กับพระเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้เลยเพราะหนูคิดว่า​ที่เขาไม่ยอมไปสักทีเพราะเป็นห่วงหนูกัน​ กับคนในบ้านคนอื่นอยากเจอแทบตายไม่มาให่เจอแต่ดันมาให้หนูเจอตลอดแล้วมักเจอในตอนที่หนูมีปัญหา​มีความทุกข์​ใจเสมอเลยค่ะเวลาที่เห็น​ พี่ๆที่รู้เรื่องพวกนี้ช่วยแนะนำเข้ามาหน่อยค่ะว่าหนูควรทำยังไงดีหนูอยากให้เขาไปสบายไม่ต้องเป็นห่วงค่ะTT 
ปล.ทุกวันนี้ก็ยังเห็นทั่งคุณทวดกับคุณปู่อยู่ในบ้านเสมอเลยค่ะTT