ไปเล่นมาเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ก่อนจะร้อนจนต้องร้องขอชีวิตแบบช่วงนี้

ช่วงนี้ผมไม่ได้ออกรอบเลยครับ มันร้อนจนทนไม่ไหว
ขนาดไปเดินออกกำลังที่ ลู่วิ่ง-เดินเจริญสุขมงคลจิต ที่ข้างสนามบินสุวรรณภูมิ
พอสัก 07:30 น. ก็ร้อนจนตับแล่บแล้ว ต้องคิดบวกว่าเพื่อจะได้วิตามินดีมาสู้โควิดครับ

สนามนี้ไม่ได้เลิศเลอเปอร์เฟ็กต์อะไร
ที่ให้ 4 เพราะราคาถูก สงสารแคดดี้ เหมือนจะเหลือแค่ 4-5 คน และไม่มีพี่เกามาออกรอบด้วย
ไม่ได้รังเกียจพี่เกานะ แต่วีรกรรมพี่เกา โดยเฉพาะที่สนามนี้ ตอนมากันเยอะ ๆ เล่นเอาผมขยาดเลยครับ

สนามนี้เป็นเหมือนคู่ทุกข์คู่ยาก ตกระกำลำบากมาด้วยกัน ยังไงก็ทิ้งกันไม่ลง
เกือบยี่สิบปีที่ผมหัดเล่นกอล์ฟตามโปร.โจ้ Crazygolfer
ได้โปร.ใจดีชื่อ โปร.ตึ๊ง อยู่สนามรุ่งแสง ที่บางนา ตอนนี้ปิดกิจการแล้ว เริ่มสอนให้

ซ้อมจนได้ที่ โปร.โจ้ (ตอนนั้นยังไม่เป็นโปร.) พาไปเล่นพาร์ 3 ศรีนครินทร์
แล้วเขยิบมาเป็นสนาม 9 หลุมวนของการไฟฟ้าบางปะกง

สนามมิลฟอร์ดนี่แหละเป็นสนาม 18 หลุมสนามแรกที่มาออกรอบกัน ตอนนั้นเดินครับ
9 หลุมหลังเดินขึ้นเขา ครบ 18 หลุม เดี้ยงเคล็ดขัดยอกระบมไปหมด

มีความหลังกันแบบนี้ ก็อดนึกถึงกันไม่ได้ เลยมาออกรอบที่นี่ครับ


3 ภาพนี้ถ่ายจากห้องพักผม ชั้น 25 เจ๊ถ่ายให้ เจ๊เลิกเล่นกอล์ฟเพราะแดดนี่แหละ สาว ๆ หลายคนไม่อยากตัวดำครับ


ที่เห็นขาว ๆ ตั้งตระหง่านนั่นแหละคอนโดผมครับ


บรรยากาศป่าเขาได้ใจไหมครับ