ลาก่อนโลกนี้ ...

                                      “คนที่รักเราจะรักเรามากขึ้นเมื่อเราตายไป คนที่เคยทำไม่ดีกับเราไว้จะรู้สึกเสียใจเมื่อเราตายไป”ฉันเองก็อยากจะลองทดสอบประโยคนี้เช่นกัน ว่ามันจะเป็นความจริงหรือไม่ แต่แล้วจะเอาสิ่งไหนมาวัดกันล่ะ ถ้าฉันตายไป ฉันเองก็ไม่รู้ว่าอีกโลกนึงจะเป็นเช่นไร จะยังรับรู้ทุกอย่างบนโลกหรือเปล่า จะยังได้เห็นคนอื่นร้องไห้เพราะฉันมั้ย จะได้เห็นคนพวกนั้นรู้สึกเศร้า เสียใจ ที่เคยพูดไม่ดีไว้กับฉันหรือเปล่า ถ้าฉันตายไปโดยที่พวกเขาไม่รู้ว่าสาเหตุนั้น มาจากคำพูดเพียงน้อยนิดของพวกเขา ฉันคงจะรู้สึกเสียดาย อย่างน้อยพวกเขาควรได้รับความเศร้าโศกจากการสละชีวิตของฉันบ้าง แต่อีกใจนึงฉันก็แอบกังวล กลัวจะเป็นพวกไม่รู้สึกสำนึก ฉันต้องการตาย เพื่อให้การตายของฉันได้เป็นสิ่งเตือนใจในการใช้คำพูดสักนิด ฉันเพียงแค่คิดว่ามันคงเป็นประโยชน์กับใครบาง คนที่กำลังใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ หรือใครบางคนที่กำลังจะออกมาใช้ชีวิตบนโลกใบใหญ่นี้ แต่นั่นก็คงเป็นเพียงแค่ความคิดมักง่ายของฉันไปเอง มนุษย์มีซับซ้อนจนเกินไป ทั้งสรีรร่างกาย ทั้งจิตใจภายใน หากเมื่อเวลาผ่านไปบางสิ่งบางอย่างก็จะถูกลืมไปในที่สุด แล้วเหตุนั่น ทุกอย่างจะกลับมาวนเวียนเช่นเดิม ไม่มีวันหมดสิ้น มันจึงทำให้ฉันสับสนเหลือเกินที่จะลาจากโลกนี้ไป เพราะฉันเองก็รู้สึกว่า ตนเองฏมีค่าพอที่จะไม่ถูกลืม 

(ต่อ)