ที่มาตั้งกระทู้ก็แค่จะระบายเฉยๆนะครับ
ตัวผมได้รู้จักกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง เรารู้จักกันมาได้เดือนกว่าๆ ก็คุยกันดีครับ แต่วันหนึ่งเมื่อรู้ว่าเขาต้องย้ายกลับไปบ้าน มันก็รู้สึกใจหาย การจากลาแบบนี้ไม่ใช่ว่าส่วนตัวไม่เคยเจอเลย ในแต่ละครั้งที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ผมรู้สึกไม่ชอบมันเลย ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ผมไม่สามารถมือกับมันได้เลยสักครั้ง บางทีมันทำผมดาวน์หลายวันหรือหลายอาทิตย์เลย ยิ่งเป็นคนที่แสดงด้านอ่อนแอให้เราเห็น ผมยิ่งรู้สึก ทำไมหว้า ได้แต่คิด อุส่าเราได้รู้จักกันทั้งที ก็อยากให้มันนานกว่านี้จัง ใครพอมีวิธีรับมือกับความรู้สึกนี้ได้มั้ยครับ จากลากับคนที่สนิทกันมันยากจัง
อุส่าได้รู้จักกัน
ตัวผมได้รู้จักกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง เรารู้จักกันมาได้เดือนกว่าๆ ก็คุยกันดีครับ แต่วันหนึ่งเมื่อรู้ว่าเขาต้องย้ายกลับไปบ้าน มันก็รู้สึกใจหาย การจากลาแบบนี้ไม่ใช่ว่าส่วนตัวไม่เคยเจอเลย ในแต่ละครั้งที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ผมรู้สึกไม่ชอบมันเลย ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ผมไม่สามารถมือกับมันได้เลยสักครั้ง บางทีมันทำผมดาวน์หลายวันหรือหลายอาทิตย์เลย ยิ่งเป็นคนที่แสดงด้านอ่อนแอให้เราเห็น ผมยิ่งรู้สึก ทำไมหว้า ได้แต่คิด อุส่าเราได้รู้จักกันทั้งที ก็อยากให้มันนานกว่านี้จัง ใครพอมีวิธีรับมือกับความรู้สึกนี้ได้มั้ยครับ จากลากับคนที่สนิทกันมันยากจัง