เริ่มเรื่องนะคะ ปัจจุบันเราอายุ 23 ปี มีลูก2คน กับสามีเก่า1คน สามีปัจจุบัน1คน 
คนโตอายุ4 ขวบ คนเล็ก9เดือน     เราอยู่กับสามีมาได้3ปี ทำธุรกิจมาแล้วหลายอย่าง
ลงทุนตั้งแต่ขายของตลาดนัดจนมาถึงเปิดร้านอาหารที่บ้าน ... เริ่มตกมาปี64นี้ ตั้งแต่มีโควิดเข้ามา อะไรๆก็แย่ไปหมด 
ทนหายกำไรหด เราไม่มีเงินส่งทางบ้าน ไม่มีเงินจุนเจือครอบครัวปัจจุบันจนเกิดปัญหาทะเลาะกันเรื่องเงิน 
แต่เเล้วทางแก้ปัญหานั้นก็มีพ่อสามีเข้ามาช่วยอยู่ตลอด ขอบอกก่อนว่า อาชีพทั้งหมดที่เคยทำนั้น พ่อสามีลงทุนให้ทั้งหมด 
แต่พวกเราเองที่สานฝันไปต่อไม่ได้ พยายามอดทนแต่ก็ไม่รอด   .. เราเลยเกิดคำถามกับตัวเองว่า เราจะอยู่เฉยๆแบบนี้ค่อไปจริงๆหรอ พึ่งอายุ23ปี ลูกก็2คน พ่อแม่ก็ป่วย .. สามีเราไม่สามารถออกไปทำงานที่ไหนได้เพราะ ต้องอยู่ดูตายายที่บ้าน เขาเลยบอกให้เราหารายได้ที่บ้านอยู่เฉยๆ ไม่ต้องดิ้นรน :'(    แต่ใจเรามันไม่อยากอยู่เฉย คนอยากทำให้ชีวิตดีกว่านี้ อยากหาเงินมาจุนเจือครอบครัว แต่สามีเราขัดขวาง พูดเหน็แนบมาตลอด เขาอยากให้เราอยู่แบบผู้หญิงบ้านๆ ไม่คิดอะไรกับชีวิต แล้วมีการบอกว่า ถ้าเราเลือกไปคือเราทิ้งลูก และเขาก็ขอเลิก 
เราจะผิดมากมั้ยคะ ถ้าเราเลือกไปทำงานเกาหลี (ไปถูกกฏหมาย) เพื่อมาจุนเจือครอบครัวของเรา เพราะเราคิดว่าไปกับมาลูกคนเล็กก็กำลังโตพอดี มีเงินมาดูแลเขา โดยที่ไม่ต้องให้พ่อสามี มาแบบรับพาระคนเดียว เพราะเเฟนเราไม่สามารถทำได้อะไรไปก็มีแต่พ่อ