เรากับสามีมีลูก 2 ขวบ 1 คน แม่สามีมาเลี้ยงให้ได้ปีกว่าๆ ก่อนหน้านี้เราเลี้ยงเองค่ะ
รับแม่สามีมาอยู่ด้วย โดยให้เงินเดือนละ 4000 บาท ส่วนค่าใช้จ่ายอื่นๆตั้งแต่ค่ากินอยู่ทุกอย่างเราออกหมดค่ะ ไปตลาดไปซื้อของก็ไปด้วยกันเราจ่ายหมดค่ะ สามีเป็นคนดีค่ะ จบปริญญาโท แต่ได้ทุนตั้งแต่ปี1 และหาเงินเป็นค่าใช้จ่ายนะหว่างเรียนเองตลอด(สอนพิเศษเงินดีมากค่ะ)
คือเอาง่ายๆว่าช่วงมหาลัย แทบจะไม่ได้รบกวนที่บ้านเลยค่ะ
บางครั้งถ้าสอนพิเศษได้เยอะก็จุนเจือที่บ้านด้วยค่ะ
ส่วนเรา พ่อแม่ปูทางให้ตลอดตั้งแต่เรียนจนจบ จบแล้วได้งานก็ยังแถมรถให้1 คัน เรามีลูกพ่อแม่ก็ยังช่วยเลยค่ะ
พูดว่ายๆว่า บ้านเราอาจจะไม่ลำบากเท่าบ้านสามีค่ะ จะให้เงินพ่อแม่ ก็บอกไม่เอาค่ะ เราก็เลยโตมาแบบคิดว่า ไม่ต้องให้เงินพ่อแม่ พ่อแม่เราก็ไม่อยากได้คืออยากให้เราตั้งหลัดครอบครัวเราเองได้อ่ะค่ะ
สามีเราเงินเดือน 18k
เรา 16k มีลูก 1 คน
เราเห็นแก่ตัวไหมคะ ที่รู้สึกลึกๆว่าทำไมแม่สามี ไม่พยายามทำให้ลูกตั้งหลักได้
เพราะเรากับสามีเงินเดือนเท่านี้ก็เดือนชนเดือนเหมือนกันค่ะ
แต่คืดอีกแง่ แม่สามีเค้าก็ดี มาเลี้ยงหลานให้
แต่ก็มีความคิดว่า. คนแถวบ้านเค้าเลี้ยงหล่นให้ก็ไม่เอาตัง
อย่างเราย่าก็เลี้ยงมานะคะ ย่าก็เลี้ยงให้เฉยๆค่ะ
ช่วยจนพ่อกับแมาเราตั้งตัวได้
ส่วนที่บ้านเรา เราไม่เคยให้อย่างที่บอก พ่อแม่ก็ไม่อยากได้

อย่างเดือนนี้สามีหมุนไม่ทันก็มาขอยืมเราไปมห้แม่เค้าก่อน
ส่วนเรา จะกันเงินเก็บของเรา เงินเดือนสามีให้เค้ารับผิดชบอค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ เพราะถ้าเงินอยูากับสามี ไม่ได้เก็บแน่ๆค่ะ. เคยมีเหตุการณ์ที่เค้าสอนพิเศษช่วงเรียนมีเงินเก็บหลักแสน แต่ให้พี่ชายไปซื้อเรือหมด แล้วไม่ได้คืนค่ะ
เราควรคิดกับเรื่องนี้ยังไงดีคะ