เราเป็นคนหนึ่งที่เจออะไรแบบนี้มาตั้งแต่ปฐมจนถึงมัธยมเลยไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้ทำอะไรไม่ดีรึเปล่าทั้งที่เพื่อนเก่าก็แล้วเพื่อนใหม่ก็เจอแบบเดิมๆบางคนมองเราแค่หน้าตาภายนอกก็ตัดสินกันแล้ว ตอนปฐมเราโดนแกล้งโดนถูกเอาเปรียบมาตลอด อาจเพราะเราเป็นยอมคนด้วยแหละเราโดนแกล้งตลอดไม่ว่าเราจะทำอะไรผิดหรือไม่ผิดถ้ามีคนหนึ่งโกรธก็คือโกรธเราทั้งห้องเลย จนเราต้องไปอยู่กับรุ่นน้องโดนสารพัด เวลามีงานอะไรไปเที่ยวไหนไม่เคยมีใครชวนเลย ไม่มีใครอยากให้เราไปด้วย ด้วยความที่เราอยากมีเพื่อนทุกๆปีเราจะจัดเลี้ยงวันเกิด เราเปิดน้านอาหารและก็ต้องเอารถไปรับส่งทุกๆคนเลย แต่สุดท้ายเพื่อนก็ทำกับเราแบบเดิมๆตอนเราเอาของวันเกิดให้พอถึงวันเกิดเราก็เอาจองที่เราให้มาเป็นของขวัญเราเหมือนเอามาคืนอ่ะน้อยใจมากๆ ละพอขึ้นมัธยมมาก็มีเพื่อนเป็นเหมือนเดิมเลยถึงเราจะไม่ผิดถ้าเขาโกรธก็โกรธทั้งแก๊งเดินไปไหนก็โดนรุมว่าด่าตลอด ต้องมานอนร้องไห้คนเดียวทุกๆวัน เราทำอะไรไม่เคยถูก แต่สงสัยว่าทำไมเพื่อนคนอื่นๆในแก๊งมำแบบเราแต่ไม่เคยโดนแบบเราเลย เราเป็นคนเดียวที่ถูกกระทำมาตลอด พอมาอยู่อีกกลุ่มเราก็ว่าเออดีนะ แต่ต่อหน้าเขาก็คุยเล่นกับเรา แต่พอลับหลังสร้างกลุ่มมีเรา และกลุ่มที่ไม่มีเราเลย เวลาทำอะไรเราเป็นคนใส่ใจรายละเอียดเพื่อนๆตลอด แต่เพื่อนๆไม่เคยนึกถึงเราเลยแม้แต่น้อย วันหยุดไปเที่ยวทุกๆครั้งไม่เคยเอ่ยปากชวนเราเลย ไม่เคยมีเราในรูปในแก๊งเลย ไม่สนใจด้วยซ้ำ ไม่นึกถึงความรู้สึกเราเลยและตอนเพื่อนขออะไรเราก็ทำให้แต่พอถึงตาเราขอความช่วยเหลืแไม่มีใครจะชาวยเลยแถมด่า้ราด้วยซ้ำว่าไม่มีปัญญาทำเองหรอ มันจะตายหรอไปเองไม่ได้หรอ ทั้งๆที่เพื่อนขอแบบเราก็ทำโดยไม่ต้องมาด่าอะไรแบบนี้เลย ตอนนี้มาคิดแล้วไม่รู้ว่าทำไมทั้งชีวิตเจอแต่เพื่อนแบบนี้ อยากมีเพื่อนที่จริงใจกับเราสักคนจะได้มั้ย🥲