เรากับเพื่อนคนนี้ก็เชิงสนิทนะ  เราคุยทางโทรศัพท์บ่อย เป็นที่ปรึกษาให้กันแล้วเหมือนวันที่เกิดเรื่องคุยกันเรื่องแฟนของเราประมาณว่าเมื่อไหร่จะแต่งงานกัน

เรา : ถ้าได้แต่งงานนะเรียกแสนนึง 555555
เพื่อน : แล้วถ้ามึ-ท้องก่อนแต่งละ
เรา : ก-จะเรียก สี่แสนห้า เพื่อลูกก-ด้วย (คือก็พูดกันเล่นๆ)
เพื่อน : เรียกสะเยอะมึ-ปะเนี่ย จะบอกว่าโสเภณีก็ไม่ใช่
เรา : (สตั้นมาก) ... มึ- ก-ไม่ชอบให้มึ-พูดแบบนี้ใส่

   จากนั้นเราก็ตัดสายมันเพราะความโกด
แล้วเพื่อนเราก็โทรมาอีก
เพื่อน : ขอโทษที่แบบนั้น คือเล่นๆ
เรา : ถ้าโดนบ้างจะรู้สึกไงว่ะ (คือตอนนั้นโคตรโกรธเลยโกรธเหวี่ยงสุดอย่าง)
เพื่อน :ขอโทษจริงๆ กลับมาคุยกันเถอะนะ
เรา : ก-ไม่ได้ขอให้มึ-มาคุยด้วย
เพื่อน : ก-ไม่มีคนให้คำปรึกษาแล้วนะ
เรา : ก- ไม่ได้ขอให้มึ-มาปรึกษานิ
   จากนั้นเราก็ตัดสายมัน
พอผ่านไปวันสองวัน ทำไมความรู้สึกย้อนเข้าตัวเองพร้อมคำพูดที่ไม่ได้ขอให้มาคุย ไม่ได้ขอให้มาปรึกษา
คือตัวเราก็เต็มใจเอง แล้วก็นึกถึงวันที่อยู่กับมัน เล่นกินเที่ยว ไปดูหนังแบบทำอะไรเป็นตัวเองไม่ต้องคิดอะไรมาก
แล้วสุดท้ายก็นึกถึงตอนที่มันบอกว่าเป็นปะเนี่ย ทุกที

เราควรไปขอโทษเพื่อนมั้ย ที่เราพูดไปแบบนั้น เราควรจะเริ่มจากอะไร ??


#ขอบคุณมากๆนะคะ