เรากับแฟนรู้จักกันมานานเกือบ 2 ปี ในฐานะเพื่อน ถ้าอยู่กับสังคมปกติแฟนเป็นคนร่าเริง เฮฮา ทำคนหัวเราะได้ตลอด
แต่เราเพิ่งพัฒนาความสัมพันธ์กันเกือบปีแล้ว ทำให้เรารู้เบื้องหลังชีวิต รวมถึงอาการวิตกกังวลและซึมเศร้าของเขา ซึ่งเราคิดว่ามันหนักมากๆ
 
เราคิดว่าเราเป็นทั้ง "ตัวกระตุ้น" และ "ตัวทำให้เขาดีขึ้น" เขาเป็นคนคิดแทนเราเสมอ ถ้าเราไม่โอเคหรือมีปัญหาเขาก็จะไม่โอเคไปด้วย แต่เขาจะ Way too much กว่าเราสิบเท่า และทำให้เขาดิ่ง ซึม หงุดหงิด และคิดเยอะไปหมด
ขณะเดียวกันถ้าเรามีความสุข รู้สึกดี เขาจะดีไปด้วย คือจะสดใส ร่าเริง เล่นมุกโบ๊ะบ๊ะกันตลอด 

ถ้ามีเรื่องที่ทำให้เขาคิดมาก (ที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรา) เขาจะคิดอยู่แบบนั้น สีหน้า ท่าทาง ทุกอย่างคือเหมือนมีออร่ามืดๆ ปล่อยออกมา (ไม่รู้จะพูดไง5555) 

อาการของเขาที่เคยเป็นจะต่างออกไป ตะโกน นอนไม่หลับ ปวดหัว เกร็ง ร้องไห้ ปวดท้อง อ้วก หอบหายใจหนัก เคยบ่นอยากตายและทำร้ายตัวเองอย่างข่วน กัดปาก ต่อยกำแพง (เคยเจอเคสท์นี้ประมาณ 2 ครั้ง) เคยเป็นนานสุดกัน 3 วัน 
 
เคยบอกให้เขาไปหาหมอค่ะ แต่เขาไม่ไป เพราะเขาเคยเรียนเกี่ยวกับด้านนี้ คล้ายกับรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่จัดการไม่ได้ ซึ่งตรงนี้เราคิดว่าควรพบจิตแพทย์ แต่ไม่รู้จะกล่อมยังไง

เรารับในสิ่งที่เขาเป็นได้และอยู่ข้างๆ ตลอด แต่บางครั้งมันหนักจนทำให้เราคิดว่าการที่มีเราอยู่ในชีวิตเขาแย่ลงหรือเปล่า? เพราะเขาเคยพูดว่าตอนที่เขาอยู่คนเดียวมันไม่ต้องมาแคร์ใคร ถึงมีแฟนก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร เหมือนเราเป็นเซฟโซนหนึ่ง
แต่บางครั้งเขาทำให้เรารู้สึกดิ่งและจมไปด้วย ยิ่งตอนที่เรามีเรื่องเครียดๆ ของตัวเอง บวกกับเวลาที่เขาเป็นแบบนี้เขาจะไล่เราไป ยิ่งทำให้เรานี่หนักเลย

เราเลยอยากจะปรึกษาว่า
- ควรทำอย่างไรดี ควรรับมือเวลาที่เขาเป็นแบบนี้ยังไง หรือวิธีพูดให้เขาไปพบนักจิตเวชต่างๆ ยังไงดี
- เราควรจัดการความรู้สึกของตัวเองยังไงดีคะ?