สวัสดีค่ะทุกคน สุดท้ายก็ต้องมาตั้งกระทู้เรื่องเศร้าๆอีกครั้ง เพราะที่ผ่านมาก็พยายามอดทนมาตลอด แตวันนี้ไม่ไหวแล้วจริง ๆ อยากระบายออกมาบ้าง ส่วนตัวเราเป็นคนชอบเก็บทุกอย่างไว้ในใจ ไม่กล้าระบายกับใคร เราอายุ21 อีกปีเดียวก็จะเรียนจบแล้ว แต่ตั้งแต่จำความได้ ญาติๆ(ทางพ่อ) ไม่รักเราเลยค่ะ จนเราน้อยใจ แต่แม่บอกให้อดทน ให้ตั้งใจเรียน เราก็ทำตามที่แม่สอนทุกอย่าง เราเป็นลูกคนเดียว แต่ก็ช่วยดูแลหลานๆ ตั้งแต่คลอด และเวลาคุณปู่คุณย่าป่วยเราก็ไปดูแลตลอด ลุงๆป้าๆป่วยเราก็ไปเฝ้าที่โรงพยาบาลแทนลูกหลานเขา เราทำอย่างนี้มาตลอด แต่เขาก็ด่าเราสารพัด บอกว่าเรานิสัยไม่ดี ไม่ดูแลญาติพี่น้อง เอาเราไปด่าให้แม่ฟัง แม่เราก็แอบร้องไห้ว่าทำไมถึงไม่มีใครรักเราเลย ทั้งๆที่เราก็ทำทุกอย่าง แม่เป็นคนที่สนับสนุนเรื่องการเรียนกับเราทุกด้าน แต่คนที่บ้านก็ไปด่าแม่ ว่าไม่สั่งไม่สอนเรา ลูกอยากได้อะไรก็ประเคนให้ สิ่งที่แม่ซื้อให้เรานำไปทำประโยชน์ทุกทาง ไม่เคยไร้สาระ หรือนอกลู่นอกทาง แต่ญาติๆก็ด่าเราไม่หยุด เราสงสารแม่มากเลย แล้วก็น้อยใจชีวิตตัวเอง ที่หลานๆคนอื่นมีแต่คน support แต่เราไม่เคยเลย แต่เราก็ไม่ได้เสียใจเรื่องเขาไม่ support เราดท่าไหร่หรอกค่ะ เพราะแม่ก็เลี้ยงเรามาเป็นอย่างดีที่สุด แต่ที่เสียใจคือเขาพูดว่า "มันเคยมาดูแลหลานๆ เคยมาดูแลป้าๆลุงๆไหม ไม่เคยสนใจญาติพี่น้อง" ทั้งๆที่พวกเขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราเป็นหลานคนเดียวในบ้านที่ดูแลทุกคน แต่เขากลับด่าว่าเราเสียๆหายๆ เราร้องไห้ไม่หยุดกับคำๆนี้ เพราะเราดูแลทุกคนอย่างที่แม่สอน แต่ทำไมเขาถึงยังด่าเราไม่เลิก เหน็บแนมทุกเรื่อง มีแค่พ่อกับแม่ที่รักเรา เราก็รักญาติๆนะคะ แต่เขาไม่เคยรักเราเลย
มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องเกลียดเรา หรือเวรกรรมอะไร 
หนูขอโทษนะแม่ที่หนูไม่ได้เป็นเด็กดีในสายตาใครเลย