ผมคบกับแฟนอยู่คนนึง ซึ่งฐานะของเราต่างกันมากง่ายๆว่าชนชั้นอีลิทกับคนธรรมดานั้นเอง(เรื่องฐานะไม่ใช่ปัญหาหลักครับ)
คือแฟนผมเป็นคนที่อ่อนไหวง่ายมาก ผมทะเลาะกับแฟนทุกคืน ผมเป็นคนพูดจาขวานผ่าซากมากๆครับ คำพูดของผมทำให้แฟนต้องร้องไห้เกือบจะทุกคืนเลยครับ ผมรู้สึกแย่มากๆครับไม่รู้จะทำไงดี แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาแฟนไม่ค่อยสนใจผมเลยครับเหมือนนางจะติดสื่อดิจิตอลเกินไปจนลืมว่าผมรอที่จะคุยอยู่ แล้วคือมันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นหลายรอบมากผมก็รู้สึกไม่โอเคเหมือนกัน เหมือนนางไม่ค่อยสนใจผมนางจะสนก็ตอนผมเงียบๆหรืองอนนั้นแหละครับนางจะขอโทษพร้อมกับร้องไห้ตลอดมันเลยทำให้ผมรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่ที่ผมทำตัวเงียบๆใส่ ผมไม่ชอบให้คนที่ผมรักต้องมาร้องไห้มากๆเลยครับ ผมอยากให้นางไปเจอคนที่ดีกว่านี้ ซึ้งประโยคนี้ผมเคยคุยกับนางครับนางก็ร้องไห้ใหญ่มันเลยทำให้ผมไม่อยากจะปล่อยเขาไปอะครับ แต่ถ้าผมอยู่เขาก็ไม่ค่อยสนใจ นางเป็นคนที่อ่อนแออ่อนไหวเป็นลูกคนรวยที่ถูกเลี้ยงมาด้วยอำนาจเงิน(เจ้าหญิงมาก) นางหุ้งข้าวไม่เป็น ปลอกมะม่วงไม่เป็น ผมเป็นห่วงนางมากถ้าจะปล่อยนางเอาไว้คนเดียว ผมอยากจะคอยอยู่คอยสอน แต่ทุกครั้งที่ผมถูกลืมมันรู้สึกแย่มากๆครับ แต่ชีวิตนางถ้าไม่มีผมมันจะไม่เป็นไรใช่ไหมครับ เพราะผมเคยถามว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไรนางตอบว่าไม่รู้เพราะพ่อก็จะยกบ้านให้มีร้านอาหารให้มีเงินให้มีทุกอย่างให้โดยที่นางไม่ต้องไปหาเอง ผมสับสนมากว่าถ้าอยู่ไปจะมีประโยชน์อะไรกับเขาบ้างรึป่าว จะเดินจากออกมาก็เป็นห่วง แต่ทุกครั้งที่เขาร้องไห้เขาบอกว่าเขาร้องเพราะรักผมครับ ปล.นางอายุ16 ผม19 ผมรู้ว่าอายุพวกนี้อาจจะยังดูน้อยแต่ผมก็ยังอยากได้คำตอบดีๆเพื่อเป็นประสบการณ์อะครับ