ละครตุ๊กตา เป็นละครที่มีโครงเรื่องตามบทประพันธ์เดินเรื่องน้อยและนิดเดียว
ตามบทประพันธ์จะเดินเรื่องประมาณนี้
เริ่มจากสุวภาพกับน้องบูรณาซื้อตุ๊กตาที่พาต้าแล้วบูรณาเกิดจิดสัมผัสที่พี่ตุ๊กตาสื่อสารได้แล้วทะเลาะกับแม่สุวภาพบ่อยครั้งจนสุวภาพทิ้งตุ๊กตา ต่อมากลางเรื่องหลานพันชั่งเก็บตุ๊กตาได้แล้วเกิดจิตสัมผัสหลอนในบ้านพันชั่ง พันชุ่งจึงร่วมมือกับสุวภาพตามหาความจริงตามหาตุ๊กตาจนมาสืบเรื่องราวที่โรงงานตุ๊กตาโดยสืบผ่านการพูดคุยกับเจ้าของโรงงานจนเจอเหตุการณ์ใช้แรงงานเด็กในโรงงานและแจ้งจับเจ้าของโรงงานพร้อมพบว่าเด็กเขมรได้สิ้นลมในโรงงานในตอนจบแล้ว
ในละครขอวิจารณ์ดังนี้
ละครตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงประมาณวันที่ 5 พ.ค. ที่ฉาย ละครทำตามบทประพันธ์ประมาณ 80 เปอร์เซนต์เพราะช่วงแรกๆละครจะวนหลอนเน้นเรื่องจิตสัมผัสหลอนๆตามบทประพันธ์ แต่ในละครที่เพิ่มคือมี 3 ส่วนใหญ่คือ
1. การที่ให้พันชั่ง กับเจ้าของโรงงานออกฉากตั้งแต่ตอนแรก
2. พันชั่งเจอครอบครัวนางเอกตั้งแต่ตอนแรกๆ
3. เพิ่มฉากระหว่างพระรอง นางร้าย ให้เข้ามาพัวพันกับพระเอก นางเอก รวมทั้งแก๊งค์พวกแม่ๆ มากขึ้นกว่าบทประพันธ์
ส่วนตัวคิดว่าก็สนุกดีแต่ไม่ค่อยแม๊กซ์ตรงที่ว่าบางตอนเน้นเรื่องราวรักระหว่างพระเอก พระรองเพื่อแย่งจีบนางเอกมากไปนิดจนบังการนำเสนอความหลอนของน้องตุ๊กตามากไปหน่อย โฟกัสน้อยกว่าที่ควรจะเป็นไปหน่อย
พอ 3 ตอนล่าสุดเหมือนกับว่าค่ายละครเพิ่มเส้นเรื่องจากบทประพันธ์อยู่ 2 จุดใหญ่คือ
1.การที่ีโรงงานตุ๊กตาไฟไหม้และเจ้าของโรงงานย้ายคนและแรงงานเด็กมาอยู่ที่บ้านหลังสำรอง ซึ่งตามบทประพันธ์ไม่มี ตามบทประพันธ์พอตำรวจเจอโรงงานก็เห็นการใช้แรงงานเด็กและจับเจ้าของโรงงานเลย แต่อันนี้เหมือนเพิ่มเรื่องราวของการเกิดเหตุการณ์เพลิงไหม้ปริศนา
2. การที่มีผีสาวเพิ่มจากแรงกระแสจิดของเด็กเขมร รวมทั้งการที่มีหมอผีแม่อุบะด้วย
สำหรับ 3 ตอนล่าสุดละครสนุกขึ้นเยอะมาก การตัดต่อทำได้ดี มีฉากหลอนๆเพิ่มขึ้นเยอะ พระนางมีซีนน่ารักๆเยอะอยู่ ละครโดยรวมสนุกแต่มีจุดติคือตำรวจดูค่อนข้างตลกๆ บื้อๆ ทั้งๆที่ตามบทประพันธ์ตำรวจฉลาดมาก แต่รวมๆหลังๆละครสนุกมากทีเดียว
จุดติอีกอย่าง มีบางฉากมีการเบลอนั่นเบลอนี่ และบางฉาก (แม้ไม่เยอะ) มันดูเหมือนเป็นปัจจุบันไปนิดนึงเกิน 2535
ปล. เรื่องนี้จะว่าไปถือเป็นอีกเรื่องนึงของพี่เปิ้ล จารุณี ที่มีบทบาทเด่นของค่ายดีด้าแม้เรื่องนี้จะไม่มีคำฮิต ไม่ได้แบบแสดงอารมณ์แบบสุดๆมากนักและช่วงแรกไม่ค่อยมีบทก็ตาม แต่บทเจ้าของโรงงานถือว่าเป็นบทบาทเด่นของเรื่อง และมีบทบาทมากกว่าตามบทประพันธ์ที่เจ้าของโรงงานมีบทบาทโผล่ตอนกลางปลายของเรื่อง ส่วนพระนาง บูม แม๊กกี้ เคมีเข้ากันอยู่นะ และขอชมเด็ก 2 คน น้องณิริน กับน้องที่แสดงเป็นเด็กเขมร เล่นเก่งมากจิ๋วแต่แจ๋ว
3 ตอนหลังล่าสุดที่ออกอากาศ ละครตุ๊กตา สนุกขึ้นมาก (วิจารณ์ภาพรวมจุดเด่นจุดด้อย)
ตามบทประพันธ์จะเดินเรื่องประมาณนี้
เริ่มจากสุวภาพกับน้องบูรณาซื้อตุ๊กตาที่พาต้าแล้วบูรณาเกิดจิดสัมผัสที่พี่ตุ๊กตาสื่อสารได้แล้วทะเลาะกับแม่สุวภาพบ่อยครั้งจนสุวภาพทิ้งตุ๊กตา ต่อมากลางเรื่องหลานพันชั่งเก็บตุ๊กตาได้แล้วเกิดจิตสัมผัสหลอนในบ้านพันชั่ง พันชุ่งจึงร่วมมือกับสุวภาพตามหาความจริงตามหาตุ๊กตาจนมาสืบเรื่องราวที่โรงงานตุ๊กตาโดยสืบผ่านการพูดคุยกับเจ้าของโรงงานจนเจอเหตุการณ์ใช้แรงงานเด็กในโรงงานและแจ้งจับเจ้าของโรงงานพร้อมพบว่าเด็กเขมรได้สิ้นลมในโรงงานในตอนจบแล้ว
ในละครขอวิจารณ์ดังนี้
ละครตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงประมาณวันที่ 5 พ.ค. ที่ฉาย ละครทำตามบทประพันธ์ประมาณ 80 เปอร์เซนต์เพราะช่วงแรกๆละครจะวนหลอนเน้นเรื่องจิตสัมผัสหลอนๆตามบทประพันธ์ แต่ในละครที่เพิ่มคือมี 3 ส่วนใหญ่คือ
1. การที่ให้พันชั่ง กับเจ้าของโรงงานออกฉากตั้งแต่ตอนแรก
2. พันชั่งเจอครอบครัวนางเอกตั้งแต่ตอนแรกๆ
3. เพิ่มฉากระหว่างพระรอง นางร้าย ให้เข้ามาพัวพันกับพระเอก นางเอก รวมทั้งแก๊งค์พวกแม่ๆ มากขึ้นกว่าบทประพันธ์
ส่วนตัวคิดว่าก็สนุกดีแต่ไม่ค่อยแม๊กซ์ตรงที่ว่าบางตอนเน้นเรื่องราวรักระหว่างพระเอก พระรองเพื่อแย่งจีบนางเอกมากไปนิดจนบังการนำเสนอความหลอนของน้องตุ๊กตามากไปหน่อย โฟกัสน้อยกว่าที่ควรจะเป็นไปหน่อย
พอ 3 ตอนล่าสุดเหมือนกับว่าค่ายละครเพิ่มเส้นเรื่องจากบทประพันธ์อยู่ 2 จุดใหญ่คือ
1.การที่ีโรงงานตุ๊กตาไฟไหม้และเจ้าของโรงงานย้ายคนและแรงงานเด็กมาอยู่ที่บ้านหลังสำรอง ซึ่งตามบทประพันธ์ไม่มี ตามบทประพันธ์พอตำรวจเจอโรงงานก็เห็นการใช้แรงงานเด็กและจับเจ้าของโรงงานเลย แต่อันนี้เหมือนเพิ่มเรื่องราวของการเกิดเหตุการณ์เพลิงไหม้ปริศนา
2. การที่มีผีสาวเพิ่มจากแรงกระแสจิดของเด็กเขมร รวมทั้งการที่มีหมอผีแม่อุบะด้วย
สำหรับ 3 ตอนล่าสุดละครสนุกขึ้นเยอะมาก การตัดต่อทำได้ดี มีฉากหลอนๆเพิ่มขึ้นเยอะ พระนางมีซีนน่ารักๆเยอะอยู่ ละครโดยรวมสนุกแต่มีจุดติคือตำรวจดูค่อนข้างตลกๆ บื้อๆ ทั้งๆที่ตามบทประพันธ์ตำรวจฉลาดมาก แต่รวมๆหลังๆละครสนุกมากทีเดียว
จุดติอีกอย่าง มีบางฉากมีการเบลอนั่นเบลอนี่ และบางฉาก (แม้ไม่เยอะ) มันดูเหมือนเป็นปัจจุบันไปนิดนึงเกิน 2535
ปล. เรื่องนี้จะว่าไปถือเป็นอีกเรื่องนึงของพี่เปิ้ล จารุณี ที่มีบทบาทเด่นของค่ายดีด้าแม้เรื่องนี้จะไม่มีคำฮิต ไม่ได้แบบแสดงอารมณ์แบบสุดๆมากนักและช่วงแรกไม่ค่อยมีบทก็ตาม แต่บทเจ้าของโรงงานถือว่าเป็นบทบาทเด่นของเรื่อง และมีบทบาทมากกว่าตามบทประพันธ์ที่เจ้าของโรงงานมีบทบาทโผล่ตอนกลางปลายของเรื่อง ส่วนพระนาง บูม แม๊กกี้ เคมีเข้ากันอยู่นะ และขอชมเด็ก 2 คน น้องณิริน กับน้องที่แสดงเป็นเด็กเขมร เล่นเก่งมากจิ๋วแต่แจ๋ว