เหตุเกิดจากตัวผมเองครับ 
ผมกับ A (นามสมมุติ)เจอกันผ่านแอบหาคู่แอบหนึ่งเราคุยกันมาตั้งแต่เดือน พฤศจิกายนปี63 เค้าเป็นคนดีครับน่ารัก เเต่ระยะห่างของเราค่อนข้างไกล เค้าอยู่ สมุดสมุทรสาคร ส่วนผมอยู่บางนา ทุกครั้งที่เจอกันเค้าจะเป็นฝ่ายมาหาผมตลอด อาทิตย์ละ1ครั้งบ้าง(เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมชอบเค้า) บางทีเค้าเข้างานดึกเลิกเช้าเเต่ก็มาหาผมซึ่งนั่นก็ทำให้เค้าเหนื่อยเเล้วความรักเราดำเนินมาด้วยดีครับ ช่วงเเรกๆก่อนนอนผมก็จะเป็นฝ่ายเล่านิทานให้เค้าก่อนนอน มีความสุขมากครับ ช่วงวันที่13/3/64ที่ผ่านมาเป็นวันเกิดเค้าเค้าก็ยังมาหาผม ผมมีความสุขมากครับ ตอนเช้าผมไปทำงาน ตอนเย็นก็ซื้อเค้กมาให้เค้า (กล่อนเค้กยังอยู่) พอเย็นๆ ออกไปหาไรซื้อไรมากินกัน ดันทำกุญเเจหาย เลยให้คนดูเเลหอมาพังกลอนประตูให้ เสียเวลามากครับ555 เเต่ในใจก็กลัวเค้ารู้สึกไม่ดี
เเต่ดำเนินไปด้วยดีครับ

มาถึงเดือนเมษายนช่วงสิ้นเดือน
ผมทักหาเค้าเค้าไม่ค่อยตอบเค้าไม่ค่อยอ่าน ผมรู้สึกหงุดหงิดเลยเรียกร้องความสนใจเลยเปลี่ยนสีเเชทเปลี่ยนอิโมจิ ไปทั่ว เปลี่ยนสีเเชท เปลี่ยนชื่อเล่นแล้วผมก็บอก 
     ผม:"โชคดีนะ"
       A: "เช่นกัน"
 ผมบล็อกเค้าเเต่ตอนนั้นผมไม่คิดเลยเค้าจะรู้สึกยังไงผมโคตรเห็นเเก่ตัว พอตกเย็นๆ ผมเริ่มรู้สึกผิดล่ะครับเลยปลดบล็อกไปขอโทษA ไปขอโอกาสครับ เค้ายังไม่ให้โอกาสผมครับ 1วันผ่านไปผมเริ่มง้อเค้าอีกทั้งวันจอนเย็นๆเค้าเริ่มใจอ่อนครับให้โอกาสผม เค้าบอกว่าที่ไม่คุยไม่ใช่ไม่คิดถึงนะเเต่อยากให้รู้เค้ารู้สึกยังไงผมเสียใจนะครับที่ทำแบบนั้นลงไป รอบนี้ที่เค้าให้อภัย ผมบอกเค้าไปว่าจะบอกพ่อแม่ผมเรื่องของเราดำเนินเรื่องมาได้เดือน1ได้ผมก็นิสัยเสียอีกครับ ขี้งอล น้อยใจเค้าบ่อย 
เค้าเหนื่อยนะครับผมรู้ต้องมาทนกับคนเเบบผม อีกอย่างเค้าทำงานก็เหนื่อยๆ ต้องมาเจอคนนิสัยเเย่ๆแบบผมอีก

ตกเย็นวันอังคารที่11/5/64ที่ผ่านมา
ผมมาดูเเชทผมก็เจอ

       A: ขอโทษนะ
       A:เราไม่ได้รักเองเเล้วอ่ะ
       A:ไม่รู้ดิ
แล้วเค้าก็บล็อผมไปเลยผมรีบโทรเบอร์กลับไปเค้าก็บล็อกอีก ผมเริ่มมีน้ำตาล่ะครับทีนี้
ผมเลรีบโทรไปหาแม่เค้าครับ 
 

      เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ....