เราอยู่กับคนๆหนึ่งมา2ปีกว่า แต่ในระยะเวลา2ปีนี้เราเลิกกันไปไม่รู้เท่าไหร่ เขาเป็นคนเจ้าชู้มากถึงจะมีคนอื่นเขาก็ยังมาหาเรา ตัวเราเองก็คิดว่าตัวเองโง่มากๆที่ยอมที่ทน ก้มหน้าก้มตาอดทนเพื่ออยากมีเค้าอยู่ เขาทำเรื่องแรงๆไว้หลายอย่างมากแต่เราให้อภัยเขาตลอด ถึงรู้ว่าเขาไปกับผู้หญิงคนไหนกลับมาเราก็อ้าแขนรับ เหมือนเราเป็นของตายแต่เราก็ตัดใจไม่ลงสักวัน จนเรื่องมันเป็นแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา เราเจ็บเจ็บมากความเจ็บเท่าเดิมไม่เคยลดน้อยลง 
  เรื่องที่มันฝังใจปัจจุบันตอนนี้ก็คงเป็น เราตามไปเจอเขาอยู่กับผู้หญิงอีกคนในห้องของผู้หญิงนะคะ ไม่ใช่ห้องเขา วันนั้นเป็นวันที่เราไปดูคอนเสิร์ตเราสองคนตอนนั้นก็เลิกกันแหละคะ แต่เลิกแบบตัดไม่ขาด คอนเสิร์ตวันนั้นเรากับเขานั่งโต๊ะเดียวกันเพราะเขาก็มากับเพื่อนเขาที่เป็นเพื่อนเรา จนคอนเสิร์ตจบทุกคนแยกย้ายกันกลับแล้วเราก็คุยกับเขาสักพักเขาบอกกลับไปเอาสายชาทอยู่ห้องก่อน เดี๋ยวตามไป เราไม่เชื่อใจเขาเราเลยตามไปด้วย พอไปถึงเขาบอกว่าเขาเหนื่อยถ้าจะนอนก็นอนนี่ แต่เราบอกไม่ !! เขาเลยบอกว่างั้นไปก่อนเดี๋ยวตามไป โอเคเรากลับก่อน ทีนี้สักพักเขาส่งเมสเสจมาว่า เหนื่อยขอนอนพัก เราเอะใจมากเลยกลับไปดูอีกสักครั้ง สรุปไม่เจอ เราเคยรู้จักชื่อหอผู้หญิงคนนั้นเราเลยตามไปดูแล้วเห็นรองเท้าพอดี โชคดีที่ได้รู้จักห้องแต่โชคร้ายคือ ประตูหอปิดเรารออยู่ตรงนั้นจนจะ6โมงเช้ารอเข้าไปพร้อมแม่บ้าน ไปถึงก็ตามนั้นเลยเขาไปนอนด้วยกันกับคนนั้น เราช็อคมากทั้งพูดทั้งสั่นเรากระชากผ้าห่มผู้หญิงคนนั้นให้ลุกมาคุย แต่เขาปกป้องคนนั้นตบน่าเราต่อน่าผู้หญิงคนนั้น(ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำร้ายร่างกาย) เราร้องไห้หนักมาก ออกมาทั้งน้ำตาแบบไม่มีสติโทรหาแม่ร้องไห้ฟูมฟาย จนเรื่องผ่านมาเรื่อยๆเราสองคนก็ยังคงวนเวียนอยู่แบบนี้ เราเสียใจเพราะเขาแบบนับครั้งไม่ถ้วน ในเมื่อตัวเราเองก็ยังโง่และตัดเขาไม่ขาดเลยต้องอยู่แบบทุกข์ทรมาน จนช่วงเดือนกุมภาเราได้กลับมาอยู่ด้วยกันแบบจริงจัง เขาเลยขอกลับมาคืนดีในฐานะแฟนที่ชัดเจน เราก็ตกลง
แต่เราไม่เคยอยู่แบบสนิทใจมีแต่ระแวงสุดท้ายการที่ได้เขากลับมามันก็ไม่ได้มีความสุข เขาก็ทำเรื่องซ้ำๆทักหาคนเก่าบ้างอะไรบ้าง เราก็ใจท้ออีกอยากพออยากจบ แต่ไปไหนไม่รอด เราก็พยายามอยู่กับปัจจุบันนึกถึงภาพอดีตก็เจ็บบ้าง ก็นั้นแหละค่ะเราไม่เคยไว้ใจในตัวเขามันก็ไม่มีความสุขทะเลาะกันบ่อยมาก
เราไม่รู้จะทำยังไงถึงจะไปจากความทุกข์นี้พ้นสักที เราร้องไห้เขาไม่เคยปลอบ เขาเดินหนีออกไปหาเพื่อนเล่นเกม ทิ้งทุกข์ไว้ให้เราคนเดียวทุกครั้ง เหนื่อยจังเลยค่ะ