ผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างติดเกมปัจจุบันเรียนอยู่ ม.ต้น อาศัยอยู่กับคุณตาคุณยายที่ต่างจังหวัดตั้งแต่เด็กจนจบประถมเพราะแม่ผมทำงานอยู่ กทม. และคอยส่งเงินมาให้ตากับยายช่วยเลี้ยงที่ต่างจังหวัดพอขึ้น ม.ต้นมาก็ย้ายมา กทม.เพื่อเรียนต่อ ม.ต้นที่นี่และอาศัยอยู่กับคุณแม่ที่นี่2คน แต่ผมรู้สึกว่าอยู่ที่นี่ไม่มีความสุขเลย ผมชอบเล่นเกมและติดเกมมากแต่ไม่ได้ติดมากจนเสียการเรียน ผมมักจะโดนแม่ด่าอยู่บ่อยๆเพราะเล่นเกมแต่ผมรู้สึกว่าคำด่าที่แม่ด่าผมทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่น่าเกิดมาเลยแม่ของผมเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมากๆใช้อะไรก็ต้องทำเลยเดี๋ยวนั้นเลยบางครั้งผมก็เล่นเกมอยู่แล้วแม่ใช้ผมเลยบอกแม่ว่าแป๊ปนึงครับเดี๋ยวไปทำแม่ก็ไม่พอใจแล้วด่าผมว่าเล่นแต่เกมไม่สนใจแม่เลย คลอดมาก็เจ็บจะตายอยู่แล้วแล้วกูใช้แค่นี้ก็ไม่ได้ถ้ากูไม่เกิดมาเลี้ยงมาทำกับข้าวให้กินจะอยู่ถึงทุกวันนี้มั้ย ถ้ากูตายขึ้นมาก็จำไว้เลยนะกุตายเพราะเล่นแต่เกมใช้อะไรก็ไม่ได้จะให้กูเลี้ยงไปจนตายเลยมั้ย คำพูดที่แม่พูดออกมาทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่น่าเกิดมาเลยทำไมถึงทำให้แม่เสียใจขนาดนี้ถ้าเราไม่เกิดมาน่าจะดีกว่าอล้วผมก็แอบไปร้องไห้คนเดียวเป็นอย่างงี้มาหลายครั้งแล้ว ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระและไม่เคยทำให้แม่มีความสุขเลยผมควรทำยังไงดีครับ