ช่วงนี้ผมรู้สึกเหมือนเป็นลูกโป่งอัดแก๊สที่รอเวลาระเบิดเลยครับ ผมขาดผู้รับฟังที่ดี แถมยังต้องใช้ชีวิตอยู่กับคนในครอบครัวที่มีอารมณ์ขึ้นลงอยู่ตลอดเวลา จนผมเองก็แทบจะเสียสุขภาพจิต บางทีผมแทบจะเป็นบ้า ก่อนหน้านี่ผมเข้ารักษาตัวที่รพ.จิตเวช แต่พอจำหน่ายออกมาได้ไม่นานก็เกิดปัญหาในครอบครัว ทพเลาะกันรุนแรง ทำให้ผมอดทนไม่ไหวจนหาทางออกและระบายด้วยการกินยาเกินขนาด แอดมิทรักษาตัวสอดท่อล้างกระเพาะอาหาร แพทย์ต้องสั่งออฟยาทางจิตเวชทุกชนิดเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ผมไม่ชอบทำให้ตัวเองมีบาดแผลเลยไม่เลือกที่จะทำร้ายตัวเองแบบนั้นครับ ผมรู้สึกเบื่อผู้คนรอบข้าง เพื่อนผมก็ไม่กี่คนแต่ไม่มีใครที่พร้อมจะยอมรับฟังว่าเราอยู่ในสภาพไหนเลยครับ ผมผ่านช่วงที่ร้องไห้จนแทบไม่มีน้ำตามาแล้ว ผมอาศัยอยู่กับแม่สองคน ป่วยด้วยกันทั้งคู่ครับ แต่ผมจะแสดงออกน้อยกว่า และมีการเก็บกดอารมณ์ที่มากกว่า ผมพยายามอย่างมากเพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ แต่มองไม่เห็นเลยครับว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแบบไหนให้ดีกว่าการจบชีวิตตัวเองเลย จะแนะนำหรือให้กำลังใจก็ได้ครับ ผมกำลังอยู่ในช่วงวิกฤติเหลือเกินครับ