เราคิดถึงแม่แท้ๆของเรา
เราเคยเจอแม่แท้ๆของเราแล้วครั้งหนึ่งตอนนั้นเรายังเด็กมากเลยไม่รู้ว่านั้นคือแม่เราแม่เราบอกว่าเขาคือแม่เราตัวจริงตอนนั้นเราไม่เชื่อคิดว่าคนๆนั้นคือคนบ้า

แต่พอเราโตมาเรามารู้ทีหลังว่าคนที่เลี้ยงเราอยู่ไม่ใช่แม่เราจริงๆของเรามีหลักฐานหลายๆอย่างว่าคนที่เลี้ยงเราไม่ใช่แม่ของเรา

เราคิดเสมอว่าทำไมคนที่เลี้ยงเราเขาแปลกๆเขาดูเหมือนไม่รักเราเลยแล้วเวลาเขาโมโหชอบหลุดปากว่าไม่ใช่ลูกกูแต่พอหายโกรธก็มาบอกว่าล้อเล่นตอนนั้นเราก็เชื่อ

พ่อเลี้ยงเรา(ไม่ใช่แฟนแม่เลี้ยงเรา)สงสารเราก็ส่งเงินมาให้เราตลอดแต่เราไม่เคยได้เงินนั้นเลยแม่เลี้ยงเราเอาเงินไปใช้ตลอดแต่พอเราโตมาเราก็ได้ส่วนแบ่งมาบ้างเล็กน้อย

เราอยากอยู่กับแม่แท้ๆของเราถ้าวันนั้นเราเชื่อแม่ของเราแล้วไปอยู่กับแม่ชีวิตเราคงดีกว่านี้ทุกวันนี้เหมือนตกนรกต้องทนอยู่กับแม่ตัวปลอม

เราอยู่ในครอบครัวที่ทุกคนก็รู้ว่าเราไม่ใช่สายเลือดเดียวกับเขาเวลาเจอญาติก็เหมือนตัวประหลาด

เราเคยพยามจะฆ่าแม่เลี้ยงเราเพราะเราแค้นมากที่ทำให้ชีวิตเราพังแล้วเราก็ถูกจับเขาโรงพยาบาลบ้าหมอบอกว่าเราเป็นไบโพล่า

ตอนเด็กๆเราก็ไม่มีเพื่อนเพราะเราเขาสังคมไม่เป็นไม่มีใครสอนเราเรื่องการเข้าสังคมเราไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนเด็กคนอื่นเพราะไม่มีพ่อแม่คอยสังสอน

เรื่องแย่ๆในชีวิตเรายังมีอีกเยอะแต่เราเล่าแค่นี้พอดีกว่า