รู้สึกมั้ยคะว่า แต่ละกลุ่มในโซเชียลมีเดีย ใช้คำพูดรุนแรงด่าทออีกฝ่ายด้วยผรุสวาจา
จนทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เหลือทิ้งไว้แต่ความเกลียดชังซึ่งกันและกัน
อ่านแล้วก็ใจหาย ว่าทำไมคนไทยด้วยกัน ถึงอาฆาตแค้นคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน ได้ฝังลึกขนาดนี้

สาเหตุนึง น่าจะมาจากโซเชียลมีเดียนี่แหละค่ะ ที่ป้อนข่าวด้วยข้อมูลที่ปลุกเร้าความเกลียดชัง
ตอกย้ำความเชื่อ จนทั้ง 2 ฝ่ายเชื่อมั่นอย่างแรงกล้า ว่าอีกฝ่ายกำลังหลงผิดอย่างกู่ไม่กลับ

คนทั่วไป ไม่ว่าใครก็ตาม ก็มีทั้งด้านดีและไม่ดีใช่มั้ยคะ
แต่นึกดูนะคะ ถ้าเราเห็นข้อมูลด้านไม่ดีของอีกฝ่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แถมยังมีแนวร่วมช่วยตอกย้ำความคิดนั้น
มันไม่ยากที่จะบ่มเพาะความเกลียดชัง จนบังเกิดเป็นอคติที่บดบังจิตใจไม่ให้เห็นความดีของอีกฝ่ายได้อีกต่อไป

ทั้งที่ เอาเข้าจริง ๆ แล้ว ถ้าทุกคนช่วยเหลือพึ่งพากัน ประเทศไทยจะเจริญได้เร็วกว่าเรามาทะเลาะกันเอง
แต่หลายคนเลือกที่จะขัดแย้งกัน แม้ว่ามันจะทำร้ายเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของคนในประเทศก็ตาม

แต่อย่างน้อย หนูก็ดีใจที่คนในห้องราชดำเนินโต้แย้งกันอย่างเป็นมิตร
เท่าที่อ่าน ทุกคนจิกกัดกันอย่างน่ารัก พิมพ์หยอกกันมากกว่าเกลียดกันจริง ๆ
ถึงเห็นต่าง แต่คนในพันทิปก็รู้ดีว่าเราอยู่บนเรือลำเดียวกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน
ไม่รู้บางคน พอเม้นท์โต้คารมกันเสร็จ ชวนไปกินข้าวกันต่อรึเปล่านะคะ

แต่ในทวิตเตอร์ เฟสบุ๊คนี่ เห็นแล้วละเหี่ยใจจังค่ะ  
คิดว่าคงอีกนาน กว่าแต่ละฝ่ายจะกลับมาหวานชื่นกันเหมือนเดิม
ได้แต่หวังนะคะ ว่าวันนั้นจะมาถึงในเร็ววัน