คือพ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราอายุ2-3ขวบอต่ฐานะที่บ้านแม่เราไม่ดีแล้วก็ประจวบเหมาะตรงที่ป้าเราไม่มีครอบครัวด้วยป้าเราเลยรับดูแลเราและภาพที่เราเห็นพ่อเรามาตลอดคือ กินเหล้าเมามาก็โวยวาย ทำลายข้าวของ ด่าย่าเราและพวกญาติๆของเราซึ่งเราฝังใจมากแล้วยิ่งพอเราโตมาความรู้สึกเราที่มีให้พ่อเรามันกลับแย่ลงไปเรื่อยๆ แย่ขนาดที่เราเกลียด อยากตัดความสัมพันธ์พ่อกับลูกไปเลยเพราะเรารู้สึกว่าต่อให้ชีวิตนี้เราไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้ เราโตมาได้เพราะมีป้ากับย่าคอยดูแล แล้วเวลาที่เรามีปากเสียงกับพ่อป้าเราก็จะคอยบอกเราตลอดว่า อย่าเถียงพ่อเดี๋ยวจะเป็นบาปบ้างหรือบางทีก็บอกว่าพ่อเราเป็นคนให้กำเนิดเรามาบ้าง ซึ่งเรารู้สึกว่าไม่แฟร์สำหรับเราเลย เราไม่ได้อยากเกิดมามีพ่อแบบนี้อ่ะ ถ้าพ่อเราดี มีความรับผิดชอบเหมือนพ่อของคนอื่นๆเราจะไม่เป็นแบบนี้เลย