ช่วงนี้อยู่คนเดียวแล้วหดหู่มากค่ะ ไม่รู้เป็นไร อยู่คนเดียวแล้วชอบคิดถึงเรื่องแย่ๆที่เคยเกิดขึ้นหรือเรื่องที่เราเคยทำผิดพลาดหรือเรื่องที่เรารู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ พอนึกถึงแล้วก็จะร้องไห้ตลอดเลย แล้วพอร้องไห้ก็จะร้องไม่หยุดเลยค่ะ พอหยุดร้องเรื่องที่คิดแลเวทำให้ร้องก็จะแวบเข้ามาในหัวอีกแล้วก็จะร้องอีกรอบ เป็นอยู่แบบนั้นวนไปเรื่อยๆจนเหนื่อยแล้วก็หลับไปเอง ส่วนใหญ่ช่วงเวลาที่เป็นแบบนี้คือช่วงก่อนนอนค่ะ จะได้อยู่คนเดียวช่วงนั้น พอตัวถึงเตียงปุ๊บ เรื่องต่างก็พรั่งพรูเข้ามาเลย ความรู้ตอนนั้นคืออึดอัด อยากร้องไห้ออกมาดังๆแต่ทำไม่ได้ กลัวคนในบ้านจะตื่น พอตื่นเช้ามา ก็รู้สึกเหนื่อย ปวดหัว ไม่อยากทำอะไรเลย ข้าวก็ไม่ค่อยหิว แต่พอกินทีก็กินเยอะมาก ความคิดที่เราคิดส่วนใหญ่ตอนนั้นจะเป็นอารมณ์แบบทำไมเราถึงอยู่กับพ่อแม่เหมือนคนอื่นไม่ได้เราอยากอยู่กะบพ่อแม่ปีนึงเราได้เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง แถมยังเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก็เข้าใจว่าท่านทำงานแล้วเราต้องเรียนนะ แต่ทำไมถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ที่ที่ท่านทำงานมันก็มีรร.อยู่แถวนั้น เราได้อยู่กับท่านปีละ2อาทิตย์เอง ไม่รู้ว่ามันเป็น้ราะเราจะได้แยกจากกันเร็วๆนี้รึป่าวเราถึงรู้สึกเศร้า