ผมทนอยุ่บ้านเเฟนมา2ปี บอกตรงๆที่ทนเพราะรัก แต่ความอดทนมันมีขีดจำกัด ครอบครัวเขา ต่างกับครอบครัวผมมาก ไม่ใช่รวยหรือจนน่ะ แต่ มารยาทกริยาการพูดจา เหมือนคนไม่ได้รับการสั่งสอน น้องเขาทะเลาะกับแม่เขาแเเฟนผมมื่อไร เขามักจะใช้คำที่มันไม่สนควรของคนเปนลูกที่จะไปใช้คำว่า กุ  เเล้วทะเลาะกันทุกวัน เลิกงาน มาถึงบ้านก็ได้ยินทุกๆวัน จิตใจผม กลายเปนคน อารมณ์แบบได้ยืนที่ไรผม เกิดความโมโห เกียจคนจำพวกนี้มาก ไม่รุ้ผมทนมาไก้อย่างไร ชวนแฟนไปอยุ่บ้านผม ก็มีแต่พูดว่าจะไป เเล้วเรื่องความเหนแก่ตัวก็ไม่น้อย
ผมพูดไรกับไคไม่ได้จริงเรื่องนี้เก็บไว้ในใจจนผม จะเปนโรคซึมเศร้า ผมควรทำไง หรือมีทางเดียวที่จะหลุดพ้นกับอะไรแบบนี้คือ เลิกกับแฟน