บางครั้งเวลาก็ไม่ได้ช่วยรักษาแผลในใจ
ให้หายไปหมดสะทุกเรื่อง มันอาจจะ
ทำให้เราลืมความเจ็บปวดได้ แล้วสิ่งที่
เคยทำให้มอบให้ทนลำบากมาด้วยกันล่ะ
มันลืมแม้งอยากชิปหาย พยายามทำ
ตัวให้ไม่มีเวลาคิดถึงมัน
ทำงานให้มันหนักขึ้น หาความวุ่นวาย
ทำตัวให้เร่งรีบ ทำทุกอย่างที่ทำให้ตัวเรา
ไม่ว่างจะได้ไม่มีเวลาคิดถึงมัน
แต่มันก็ มี บ้าง เวลาเหนื้อย ท้อ หรือ
อยู่คนเดียว เวลาฟังเพลง เปลี่ยนไปฟัง
สากลก็ช่วยได้มาก เพราะไม่มีเวลามา
นั่งฟังความหมายของมัน แต่สุดท้าย ก็ยังกลับมาฟังเพลง ที่ไม่ต้องมานั่งแปลความหมาย
พอฟังมันก็ มาเป็นช่วงๆ จนบางครั้ง เรารู้สึกได้
ว่ามันไม่เคยออกไปไหนเลย มันยังอยู่ มันยังคิดถึง แต่เราไม่รู้ ว่าจะวางตัวแบบไหน เดินต่อก็พอไหว แต่เราไม่รู้ว่านานแค่ไหน ถึงจะกับไปเป็นคนเดิมเหมือนตอนที่เรายังไม่ได้เจอกัน  3ปีแล้วที่ไม่เคยเปิดใจหรือรับใครเข้ามา กลัวใจเราไม่เข็มแข็งพอ กลัวความเจ็บ
กลัวการจากลา กลัวความรู้สึก กลัวเรื่องในอดีตมันจะกลับมาซ่ำเติม
คงจะขอพอแค่นี้ก่อน ไม่กล้าที่จะเปิดใจรับใครเข้ามาจริง สภาพตัวเองตอนนี้ไม่ได้มี
อะไรเลยมีแต่แย่กับแย่ลงเหมือนคนไม่มีจุดหมายปลายทางทำงานหาเงินใช่เล่นไปวันๆ