เราเบื่อจัง เราแต่งงานแล้วเขามาอยู่บ้านแฟน จะทำอะไร ก็ไม่ถูกใจใคร เราก็ทนนะ แต่เมื่อมีลูกแล้ว ถ้าเราเลี้ยงลูก ไม่เหมือนใครไม่ถูกใจใคร เขาต้องด่าว่า ดูถูกเรา ใช้น้ำเสียงแบบเหมือนโกรดแค้นเรา บีบให้เราเลี้ยงลูกเราให้เหมือนที่เขาคิด ถ้าถามเรายอมได้ไหม เราไม่ยอมหรอก ลูกก็ลูกของเรา เราต้องมาฟังเขาพูดเหมือนปกป้องลูกเรา แต่เหยีบหยามดูถูกเราที่เป็นแม่ไม่ได้ คือเราคิดถึงญาตผู้ใหญ่ของแฟนแล้วเราปวดหัวมาก หลายครั้งเหมือนทำดีกับเราเพื่อเป็นเจ้าชีวิตเรา พยายามปรับตัวนะ ทำงานอดทน แล้วอยู่แบบเงียบๆแบ แต่การที่เมื่อก่อนโดนพ่อแม่ด่า ทุกๆวันเป็นปีๆ แล้วโดนญาติแฟน เหมือนด่าเพื่ออยากบอกให้รู้ว่าใครใหญ่ บางที่มันก็สุดทน คำพูดที่ญาติแฟนหลายๆคนพูด เราก็รู้ว่าเขาดูถูกเรา เราโกรทเราก็โพรตในfacebookเลย อะไรที่มันเป็นสิทธิและเสรีภาพของเรามันก็คือของเราไม่ใช่หรือ ตอนนี้เราเป็นโรคซึมเศร้า มันคงเป็นมานานแล้ว แล้วทุกอย่างมันก็ตอกย่ำเรื่องเดิมๆ ตอนนี้เรามองใคร คิดก่อนเลยว่าเขาจะมาทำร้ายเรารึเปล่า เราจะรับมืออย่างไร ถ้าเขาด่าเรา ไม่ต่างจากทาส ทุกวันก็ร้องไห้ และคิดเรื่องเดิมๆ ถึงตอนนี้จะไม่มีใครด่า แต่ทุกอย่างมันก็อยู่ที่ในใจเรา เราอยากมีความสุก แต่ทุกวันมันบอกทุกวันญาติผู้ใหญ่ของแฟนดูถูกอะไรไว้บ้าง มันเจ็บนะบางที่มีนก็เจ็บจนสุดจะทน เข้าใจคำพูดไหมเห็นลูกเป็นนายเห็นแม่เป็นทาส ทำอะไรต้องคิดและทำเหมือนที่เขาคิดว่าควรจะเป็น สำหรับบางเรื่องเราทนได้ แต่สำหรับลูก เรา จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกเราหรอก และไม่ยอมเลี้ยงลูกตามใจใครด้วย ไม่ยอมให้ใครมาด่าว่าเราในฐานแม่ ไม่ยอมให้ใครมาดูถูก มาด่าว่าเราหรือลูกเรา เพราะมันคือสิทธิของเรา บางคนอาจเข้าใจเรานะ แต่บางคนอาจไม่เข้าใจ ทำอะไรก็ผิด เลี้ยงลูกเราเราเลี้ยงต้องตามใจเขาหรือ ปวดหัวจริงๆ มันเป็นหน้าที่ของแม่ แต่ต่างคนต่างอยากมีอำนาจ และอยากแข่งแสดงอำนาจ เหมือนในวังเลย คือเราวางแผนการเลี้ยงลูกไว้แล้ว ลูกเราอย่างไรก็ ต้องเอาตัวรอดให้ได้ บอกเลยญาติผู้ใหญ่ คงคิดว่าตัวเองเก่ง ทำอะไรก็ถูกไปหมด แม้แต่รังแกกัน อยู่ใกล้ญาติแฟนโครตอึดอัดเลย จะผีสิงลุกขึ้นมาด่ามาดูถูกตอนไหนก็ไม่รู้
เราว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า