รักของเรียม
(กลบท ยัติภังค์)
# เรียวไรผม ผมพรู ดูสวยสะ
หยิวจริงนะ นะน้อง ต้องใจหวาม
วาบอารมณ์ รมณีย์ พี่ลุกลาม
ลวนอร้า อร้างาม อร่ามอา
# รมณ์ยั่วยวน ยวนใย ใคล้คลั่งพิด
สวงจิต จิตจ้อง ใคร่ปองผา
สุขสวาท วาดสม ภิรมยา
ใจจักพา พากระหยิ่ม ถึงนิ่มนง
# เยาวภา พาไกล มิใช่คู่
เคียงชิดชู ชูชิด ดั่งจิตหลง
รักเพียงข้าง ข้างเดียว ช่างเปลี่ยวปลง
เสียเถิดคง คงไร้สิทธิ์ แค่คิดรัญ
# จวนใจขาด ขาดใย แล้วใจคร่ำ
ครวญเพ้อพร่ำ พร่ำเพียง แค่เคียงฝัน
ค้างข้ามคืน คืนค้าง ถึงกลางวัน
ละพันหน หนละพัน ฝันจึ่งพัง
# ภินท์พินาศ นาถนุช ให้สุดวิ
โยคใจสิ สิร้อน นอนสิ้นสัง
เวชรันทด ทดท้อ ก็สุดซัง
กะตายสิ้น สิ้นหวัง ก็ยังทน
# ทานนักตื๊อ ตื๊อเท่านั้น ท่านว่าคุ้ม
ครองโลกชุ่ม ชุ่มใจ เพราะไม่สน
ใจจะเจ็บ เจ็บหนัก จักทุรน
ทุรายจน จนประจักษ์ รักของเรียม ฯ
"ครูเปี๊ยก"
16 เมษายน 2564
กลบทยัติภังค์ พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ
๑.) ให้มีการเขียนคำที่ไม่จบคำ หรือความ ในแต่ละวรรค คือจะต้องฉีกคำ หรือความนั้น ไว้เป็นยัติภังค์เพื่อเชื่อมคำหรือความในวรรคถัดไป
๒.) ให้มีมีการซ้ำคำ (ซ้ำรูปหรือซ้ำเสียง) ระหว่าง "คำท้ายของช่วงแรก" กับ "คำแรกของช่วงกลาง" ในวรรคกลอน (๐๐(คำ)...(คำ)๐...๐๐๐)
** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"
ภาพ : จากกูเกิ้ล
รักของเรียม - กลบทยัติภังค์
๑.) ให้มีการเขียนคำที่ไม่จบคำ หรือความ ในแต่ละวรรค คือจะต้องฉีกคำ หรือความนั้น ไว้เป็นยัติภังค์เพื่อเชื่อมคำหรือความในวรรคถัดไป
๒.) ให้มีมีการซ้ำคำ (ซ้ำรูปหรือซ้ำเสียง) ระหว่าง "คำท้ายของช่วงแรก" กับ "คำแรกของช่วงกลาง" ในวรรคกลอน (๐๐(คำ)...(คำ)๐...๐๐๐)
** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"
ภาพ : จากกูเกิ้ล