ใจชาย-ใจหญิง
(กลบท มธุรสวาที)
# งามดั่งสาว พราวพริ้ง ชูกิ่งก้าน
ผีเสื้อพล่าน พบจึง ภู่ผึ้งไต่
อวดช่อดอก งอกผลิ งามวิไล
คือดอกไม้ หมายรุม ล่อภุมรา
# กลิ่นรัญจวน ชวนพร่ำ เผลอสัมผัส
ผึ้งเซซัด ซวนเซ เสน่หา
ซุกกลีบไซร้ ไคล้คลั่ง มิรั้งลา
หลงบุปผา พ่ายสี มาลีวัลย์
# ทิ้งดอกพวง ร่วงหล่น ลมบนพัด
กลีบระบัด บอบช้ำ ลืมคำหยัน
พอลมพรู ผ่านมา ผกาพรรณ
ลางดอกพลัน เผลอปลื้ม จนลืมอาย
# ภู่ระรื่น ดื่นดาษ พิลาสลักษณ์
ชะล่ามัก ม้วยดิ้น ชีวินหาย
หลงชมเพลิน เลินเล่อ ลืมเผลอตาย
มาลีกราย กลีบหลุบ ก็หุบลง
# ชายเหมือนหมู่ ภู่ผึ้ง คราถึงฆาต
เพราะเดินพลาด เผลอไผล เหตุใหลหลง
จึ่งพ่ายแพ้ แดดิ้น ชีพสิ้นปลง
หญิงก็คง คิดว่า ได้คร่าชาย
"ครูเปี๊ยก"
9 สิงหาคม 2565
ใจชาย - ใจหญิง (กลบท มธุรสวาที)