เราจะทำยังไงดีคะ?
ขอเท้าความก่อนว่า เราไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่เรามาอยู่กับป้า ตอนเด็กๆประมาณป.1เราเป็นคนหัวไวหัวดีได้ที่1ตลอด พอมาป.3เราสอบได้ที่2 เทอมนึงแล้วป้าเราก็ไม่ค่อพอใจ พอป.4 เราเริ่มเครียดเรียนไม่เข้าหัวเลยเหม่อเลยตลอดเวลาจนเราได้ลำดับเเย่ เราโดนบ่นโดนกดดันหนักกว่าเดิมป้าเริ่มบ่นเรามากขึ้นจากปกติเเทบไม่บ่นเลย เราเลยเริ่มจากการกัดเเขนตัวเองจนเลียดซิบ พอป.5เรากลับมาได้ที่2 เค้าก็เริ่มบ่นเราน้อยลง พอเทอม2เราได้ที่2เหมือนเดิม เค้าบอกเราว่าเราเเค่นี้เอาชนะมันไม่ได้ใช่มั้ย(มันนี่หมายถึงลับดับที่1) เเล้วเค้าก็กลับมาบ่นเราเหมือนเดิม เราเริ่มร้องไห้ทุกคืนบางวันไข้ขึ้น เริ่มหยิกตัวเอง ป.6 เราได้มาอยู่ห้องคัด เเล้วเราสอบได้ที่9 ป้าโมโหเราบอกว่าเเบบนี้จะสอบเข้าโรงเรียน.....ได้มั้ย ตอนนั้นเป็นตอนที่เราเริ่มไว้เล็บยาว เอาเล็บจิกตัวเอง เอามุมไม้บรรทัดกดๆเเล้วกรีดที่เเขน ขึ้นม.1เราสอบได้ห้องพิเศษ(ห้องวิทย์คณิต) เเล้วเหมือนห้องที่ต้องเเข่งขันกันเรียนวันละ8-9ชม.บางวัน10 งานเยอะมากเเล้วเราทำการบ้านช่วงเย็นไม่ได้เลยหัวเราจะมาเเล่นตอนึกๆสี่ทุ่มห้าทุม เเต่บ้านเราเป็นคนนอนเร็วพอเรานอนดึกเค้าก็ตะโกนเรียกตะโกนเเทบทุก10นาทีจนเราลำคาญเลยตัดสินใจนอนเเล้วเราต้องตืนเช้าประมาณตี5:30เราเลยแอบตื่นมาทำงานตอนประมาณตี1กว่าๆจนถึงตี5ครึ่งเราเลยกลายเป็นคนนอนน้อย ซ้ำบางวันต้องเอาการบ้านไปทำที่โรงเรียน เราเริ่มเครียดขึ้นจนเอามุมไม้บรรทัดกดเเล้วกรีดที่คอตัวเอง เราไม่อยากให้มันเป็นมากกว่านี้เเล้ว เราควรทำยังไงดีคะ
หรือเราเข้าข่ายโรคซึมเศร้า
ปล. *เรื่องการที่เราหัวตื้อไม่มีสมาธิทำงานตอนเย็นๆเเล้วไปมีสมาธิตอนดึกๆเราบอกป้าเเล้วเเต่เค้าไม่เชื่อเราเค้าหาว่าเอาพยายามหาข้ออ้าง เเละเราพยายามจะเเก้ปัญหาโดยการกลับบ้านมานอนเเล้วค่อยตื่นมาทำงานตอนดึกจะได้เป็นการทดเเทนเวลานอน เเต่บ้านเราคือนอน3ทุ่มทุกคน3ทุ่มคือทุกคนต้องเข้านอนเเล้ว เรจึงโดนบ่นว่าเข้านอนก่อนคนอื่นเขาทำงานกันเห็นเเก่ตัว*
ทำร้ายตัวเอง?
ขอเท้าความก่อนว่า เราไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่เรามาอยู่กับป้า ตอนเด็กๆประมาณป.1เราเป็นคนหัวไวหัวดีได้ที่1ตลอด พอมาป.3เราสอบได้ที่2 เทอมนึงแล้วป้าเราก็ไม่ค่อพอใจ พอป.4 เราเริ่มเครียดเรียนไม่เข้าหัวเลยเหม่อเลยตลอดเวลาจนเราได้ลำดับเเย่ เราโดนบ่นโดนกดดันหนักกว่าเดิมป้าเริ่มบ่นเรามากขึ้นจากปกติเเทบไม่บ่นเลย เราเลยเริ่มจากการกัดเเขนตัวเองจนเลียดซิบ พอป.5เรากลับมาได้ที่2 เค้าก็เริ่มบ่นเราน้อยลง พอเทอม2เราได้ที่2เหมือนเดิม เค้าบอกเราว่าเราเเค่นี้เอาชนะมันไม่ได้ใช่มั้ย(มันนี่หมายถึงลับดับที่1) เเล้วเค้าก็กลับมาบ่นเราเหมือนเดิม เราเริ่มร้องไห้ทุกคืนบางวันไข้ขึ้น เริ่มหยิกตัวเอง ป.6 เราได้มาอยู่ห้องคัด เเล้วเราสอบได้ที่9 ป้าโมโหเราบอกว่าเเบบนี้จะสอบเข้าโรงเรียน.....ได้มั้ย ตอนนั้นเป็นตอนที่เราเริ่มไว้เล็บยาว เอาเล็บจิกตัวเอง เอามุมไม้บรรทัดกดๆเเล้วกรีดที่เเขน ขึ้นม.1เราสอบได้ห้องพิเศษ(ห้องวิทย์คณิต) เเล้วเหมือนห้องที่ต้องเเข่งขันกันเรียนวันละ8-9ชม.บางวัน10 งานเยอะมากเเล้วเราทำการบ้านช่วงเย็นไม่ได้เลยหัวเราจะมาเเล่นตอนึกๆสี่ทุ่มห้าทุม เเต่บ้านเราเป็นคนนอนเร็วพอเรานอนดึกเค้าก็ตะโกนเรียกตะโกนเเทบทุก10นาทีจนเราลำคาญเลยตัดสินใจนอนเเล้วเราต้องตืนเช้าประมาณตี5:30เราเลยแอบตื่นมาทำงานตอนประมาณตี1กว่าๆจนถึงตี5ครึ่งเราเลยกลายเป็นคนนอนน้อย ซ้ำบางวันต้องเอาการบ้านไปทำที่โรงเรียน เราเริ่มเครียดขึ้นจนเอามุมไม้บรรทัดกดเเล้วกรีดที่คอตัวเอง เราไม่อยากให้มันเป็นมากกว่านี้เเล้ว เราควรทำยังไงดีคะ
หรือเราเข้าข่ายโรคซึมเศร้า
ปล. *เรื่องการที่เราหัวตื้อไม่มีสมาธิทำงานตอนเย็นๆเเล้วไปมีสมาธิตอนดึกๆเราบอกป้าเเล้วเเต่เค้าไม่เชื่อเราเค้าหาว่าเอาพยายามหาข้ออ้าง เเละเราพยายามจะเเก้ปัญหาโดยการกลับบ้านมานอนเเล้วค่อยตื่นมาทำงานตอนดึกจะได้เป็นการทดเเทนเวลานอน เเต่บ้านเราคือนอน3ทุ่มทุกคน3ทุ่มคือทุกคนต้องเข้านอนเเล้ว เรจึงโดนบ่นว่าเข้านอนก่อนคนอื่นเขาทำงานกันเห็นเเก่ตัว*