ยุคสมัยของจักรพรรดิหย่งเจิ้นแห่งราชวงศ์ชิง เป็นอีกยุคหนึ่งที่มีการใช้สายลับมากที่สุด โดยวิธีการของหย่งเจิ้นคือให้เหล่าขุนนางสอดส่องกันและกัน นอกนั้นก็ส่งสายลับเข้าไปสอดแนมทุกหนแห่ง พระองค์ทรงรู้เรื่องราวทั่วทุกหัวระแหงในแดนดิน กระทั่งเรื่องหยุมหยิมบนถนนท้ายซอยก็รู้ไปหมด

ครั้งหนึ่ง พระองค์มีรับสั่งให้ฉวนไท่ผู้ตรวจราชการ ออกสำรวจเยี่ยมเยือนหวังซือจิ้น ซึ่งเป็นผู้ว่าการมณฑลกวางตุ้ง ฉวนไท่เห็นว่าฮ่องเต้เชื่อใจตนมาก จึงตรวจสอบเป้าหมายอย่างเต็มที่ แล้วถวายฎีกาลับว่า

หารู้ไม่ว่า หย่งเจิ้นก็มีรับสั่งให้หวังซือจิ้น ลอบจับตาดูพฤติกรรมของฉวนไท่เช่นกัน ครั้งหนึ่งพระองค์เขียนรับสั่งไปบนรายงานของหวังซือจิ้นว่า

โดยภาครวม คำสั่งการเหล่านี้บอกให้จับตาดูการปฏิบัติตัวของฉวนไท่ ซึ่งหวังซือจิ้นก็ไม่รู้ตัวว่าถูกจับตาดูอยู่เช่นกัน จึงเขียนไปในฎีกาลับว่า

อันวิธีการดังกล่าว หย่งเจิ้นใช้คนสอดส่องกันเป็นกระบวนลูกโซ่ เชื่อมโยงติดต่อกันเป็นตาข่าย ทำให้พระองค์ทรงล่วงรู้เรื่องราวทุกอย่างภายในอาณาจักร ทรงรู้แม้กระทั่งว่า ขุนนางคนนี้เล่นไพ่กระดาษกับญาติมิตรมาเมื่อวาน หรือขุนนางคนนั้นเพิ่งจะซื้อหมวกใหม่ ด้วยวิธีการเช่นนี้ ทำให้บรรดาข้าราชการต่างรู้สึกว่ามีความใกล้ชิดกับฮ่องเต้ ขณะเดียวกันก็ตระหนักว่าภัยอาจมาถึงตัวทุกเมื่อ จึงปฏิบัติหน้าที่ด้วยความระมัดระวัง ไม่มีใครกล้าออกนอกลู่นอกทางแม้แต่น้อย