ติดตามผลงานของคุณพงศ์ศรณ์ หรือเชษฐา มาตั้งแต่ตอนทำกระทู้ทมิฬอีแลม อาหม และเชเชน จนตอนนี้ได้ลองมาตั้งกระทู้ซีรีย์อย่างจริงจังดูบ้าง
พอดีกับที่ตอนนี้กำลังสนใจประเทศบังกลาเทศ ซึ่งถ้าเทียบกับประเทศอื่นๆ ในเอเชียใต้ด้วยกัน โดยเฉพาะกับประเทศอินเดีย ถือว่าไม่ค่อยน่าสนใจ
ภาพที่จดจำสำหรับประเทศบังกลาเทศในสายตาของคนทั่วโลก มักจะนึกถึงเมืองหลวงของประเทศที่สุดจะแออัดและวุ่นวายที่สุดแห่งหนึ่งของโลก
บังกลาเทศ ติดอันดับที่ 7 ประเทศที่มีความแออัดมากที่สุดในโลก แต่ถือว่าสูงที่สุดในบรรดาประเทศใหญ่ เพราะอันดับที่สูงกว่าเป็นประเทศเล็กๆ
แม้บังกลาเทศ จะมีชีวิตที่หฤโหด แต่ถ้าเทียบกับในยุคอดีตนับตั้งแต่หลังยุคอาณานิคม ถือว่ายังสุขสบายมาก พวกเขาถึงขั้นเกือบจะสิ้นชาติมาแล้ว

จุดเริ่มต้นหนึ่งที่ต้องกล่าวถึงเลยก็คือชนชาติเบงกาลี ซึ่งประชากรส่วนใหญ่ในบังกลาเทศนั้นเป็นชาวเบงกาลี ใช้ภาษาเบงกาลีเป็นภาษาราชการ
เบงกาลี เป็นชนชาติอารยันเชื้อสายทิเบต มีภาษาพูดใกล้เคียงกับภาษาในทางรัฐพิหาร และแน่นอนว่าอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับภาษาบาลีด้วย
ชนชาติเบงกาลี แบ่งเป็น 2 กลุ่มใหญ่ก็คือ ชาวเบงกาลีมุสลิม ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ของบังกลาเทศและมีอยู่มากที่สุด และชาวเบงกาลีฮินดู
ชาวเบงกาลีมุสลิม อยู่ฟากตะวันออกของเขตเบงกอลในยุคที่อังกฤษปกครองอินเดีย ส่วนชาวเบงกาลีฮินดู อยู่ฟากทางตะวันตกของเขตเบงกอล
เมื่ออินเดียต้องแบ่งแยกดินแดนด้วยเหตุผลทางศาสนา นอกเหนือจากดินแดนที่ติดกับอัฟกานิสถานแล้ว ดินแดนเบงกอลก็ถูกแบ่งไปด้วยเช่นกัน

ดินแดนเบงกอลทางตะวันตก หรือปัจจุบันก็คือรัฐเบงกอลตะวันตก อยูทางตะวันออกของประเทศอินเดีย ประชากรส่วนใหญ่คือชาวเบงกาลีฮินดู
ส่วนดินแดนทางเบงกอลทางตะวันออก ในช่วงระยะเวลานั้น เป็นส่วนหนึ่งของปากีสถาน อยู่ห่างกันอย่างมาก ข้ามไปก็ต้องผ่านประเทศอินเดีย
ดินแดนเบงกอลตะวันออก กลายเป็นส่วนหนึ่งของปากีสถาน และแน่นอนว่ารัฐบาลกลางก็อยู่คนละฟากแยกกัน (เช่นเดียวกับประเทศมาเลเซีย)
ในปากีสถานตะวันตก ชาวปัญจาบมุสลิม ย้ายไปอยู่รัฐปัญจาบของปากีสถาน ส่วนชาวปัญจาบซิกข์และฮินดู ก็ย้ายไปอยู่ฝั่งรัฐปัญจาบอินเดีย
เช่นเดียวกันกับปากีสถานตะวันออก ชาวเบงกาลีฮินดูย้ายไปฝั่งตะวันตก ชาวเบงกาลีมุสลิมย้ายไปฝั่งตะวันออก รวมถึงชาวมุสลิมในรัฐพิหารด้วย

อย่างไรก็ตาม หลังจากอยู่ด้วยกันได้มาไม่กี่ปี ก็เกิดปัญหาขึ้น นั่นคือปัญหาทางภาษา ซึ่งสำหรับในหลายชนชาติ ภาษาคือสิ่งที่บ่งบอกชนชาติ
ปากีสถานตะวันตก ประกาศให้ภาษาอูรดู ซึ่งเขียนด้วยอักษรอาหรับ-เปอร์เซียแบบนาสตาลิก เป็นภาษาทางการของสาธารณรัฐอิสลามปากีสถาน
สำหรับชาวเบงกาลีซึ่งเป็นประชากรใหญ่ในปากีสถานตะวันออก พวกเขาเหมือนถูกทำลายอัตลักษณ์ของตัวเอง ถูกเหยียบย้ำความเป็นชนชาติ
หลังจากนั้น ชาวเบงกาลีเริ่มลุกออกมาประท้วงต่อต้านการใช้ภาษาอูรดูเป็นภาษาราชการในปากีสถานตะวันออก ผลที่ตามมาคือการถูกปราบปราม
มีการประท้วงเพื่อเรียกร้องการใช้ภาษาเบงกาลีหลายๆ ครั้ง และตามมาด้วยการปราบปรามทุกครั้ง จนกระทั่งกลายเป็นหนึ่งในแผลของการแยกตัว

สิ่งที่เล่ามาทั้งหมด อาจจะยังเล่าไม่หมดหรือเล่าไม่ละเอียด เพราะจะต้องเล่าในแต่ละเรื่องอย่างละเอียด โดยเฉพาะเรื่องราวของสงครามเอกราช
จากเรื่องราวการเลือกตั้งทั่วไปที่ฝ่ายตะวันออกชนะฝ่ายตะวันตกแบบ Landslide ข้อเรียกร้องทั้ง 6 ข้อ จนกระทั่งการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวเบงกาลี
รวมไปถึงการแทรกแซงของอินเดียซึ่งนำมาซึ่งการประกาศเอกราชและการก่อตั้งรัฐอธิปไตยแห่งใหม่ที่มีชื่อว่า สาธารณรัฐประชาชนบังกลาเทศ
ยังไม่นับรวมเรื่องราวโศกนาฎกรรมที่เกิดขึ้นหลังจากการได้รับเอกราชมาจากปากีสถาน นี่คือเรื่องเล่าพอสังเขปที่เกิดขึ้นในประเทศบังกลาเทศ
ประเทศที่มีความแออัดสูงที่สุดในโลก ประเทศที่มีความยากจนมากที่สุดแห่งหนึ่ง และอีกหลายๆ เรื่องจากดินแดนที่อยู่ใกล้ไทยไม่กี่กิโลเมตร
----
กว่าจะเป็นบังกลาเทศ

ตอนที่ 2 https://ppantip.com/topic/40635747
ตอนที่ 3 https://ppantip.com/topic/40641375
ตอนที่ 4 https://ppantip.com/topic/40643022
ตอนที่ 5 (จบ) https://ppantip.com/topic/40686594