เรื่องห้าม ไม่ห้าม ตอนนี้ไม่ค่อยมีผลกับคนเท่าไหร่เเล้วครับ
หลายคนตอนนี้ คงมีคำตอบในใจเเล้ว ว่าจะเอายังงัยกับวันหยุดเทศกาลนี้

ส่วนบางคนที่ติดเชื้อไม่รู้ตัว ไม่เเสดงอาการ ก็คงยังเดินทางอยู่เรื่อยๆ
ผสมกับที่  รมต ท่องเที่ยว ออกมาบอกว่า อย่าลังเลที่จะเดินทาง
( ฟังๆ ดู เหมือนคนที่กำลังหมดทางเเก้ปัญหา เเม้รู้ว่าเสี่ยง แต่ก็ต้องขอลอง )

ถ้ารัฐประกาศออกมา ก็คงห่วงว่า ไปกระทบรายได้ผู้ประกอบการอีก
คิดหนักแน่ถ้าจะประกาศ ครั้นไม่ทำอะไรเลย ก็เหมือนปล่อยตามมีตามเกิด  รัฐโดนด่าอีก

ที่สำคัญคือ ต้องคิดวางเเผนให้มากๆ ว่าหลังสงกรานต์มา จะะทำยังงัยกันต่อ
เพราะจะเป็นช่วงเวลา ครบจำนวนวันที่โรคเเสดงอาการพอดี
สำหรับคนที่เป็นพาหะโดยไม่รู้ตัว เเละไปไหนต่อไหนมาบ้าง ตลอดช่วงสงกรานต์

เรื่องโรคก็เรื่องนึง เเละที่สำคัญกว่านั้นคือ เรื่องเศรษฐกิจ
รัฐก็ต้องชัดเจน ว่าจะเอายังงัยต่อ เพราะจะป่วย ไม่ป่วย ท้องก็ยังหิว ยังต้องกินต้องใช้กันทุกคน

ผมเชื่อว่า รอบนี้หลายๆคน หลายๆธุรกิจ คงหนักหนาสาหัสครับ

หลายคน เจอโควิดรอบแรก ตกงาน เเต่ยังพอมีเงินเก็บจากงานเก่า
บางคน ยังมีของ มีทองหยอง พอที่จะเอาไปขายแลกตังค์มาประทังชีวิตได้

พอเจอโควิดรอบสองเข้าไป ของเก่า เงินเก็บ ทองหยอง
หมดไปกับรอบแรกแล้ว งานใหม่ก็ยังไม่มีทำ นั่นก็ถือว่าหนักสุดๆแล้ว

ถ้ามาเจอรอบนี้อีก ก็เหมือนคนโดนยิงมา นอนหายใจรวยริน รอรถพยาบาล  
เเล้วจู่ๆ ก็โดนปลุกให้ลุกขึ้นมา เพื่อยิงซ้ำอีกนัด  คงประมาณนั้น

การระบาดของโรคว่าหนักเเล้ว เเต่การชะงักของเศรษฐกิจ ดูเเล้วน่าจะหนักกว่า
ไม่รู้จะทำยังงัย ก็ได้เเต่เอาใจช่วยครับ ทั้งรัฐ ทั้งประชาชนคนเดินดิน กินข้าวเเกงเหมือนๆกัน

เหมือนที่ใครเคยพูดเอาไว้ว่า " โลกยุคหลังโควิด จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป "
จะผ่านไปได้ เราต้องปรับตัวอยู่กับมันให้ได้  ( เห็นด้วย เเต่คงต้องใช้เวลา เเละเงิน )  

.